خبرگزاری ایرنا: استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی و دبیر علمی همایش امید اجتماعی با بیان اینکه امید اجتماعی مقوله‌ای است که همه از آن نفع می‌برند، گفت: جامعه امیدوار، آمادگی بیشتری برای اصلاح و تغییر دارد.

هادی خانیکی روز شنبه در نشست خبری نخستین همایش ملی امید اجتماعی، با بیان این مطلب افزود: جامعه ایرانی اگرچه با تهدیدات و تنگناهای مختلفی روبه‌رو است و تنوع و تراکم آسیب‌های اجتماعی به گونه‌ای است که تصویر اولیه‌ای که از جامعه در رسانه‌ها ایجاد می‌شود، بسیار نگران‌کننده‌ است اما همین جامعه حیات دارد و از قدرت ترمیم، خیزش و احیا و فرصت‌آفرینی بهره مند است.

خانیکی گفت: برپایی همایش، اقدامی کوچک و مناسب در راستای واکاوی امید اجتماعی است زیرا مساله یاس و متراکم شدن ابهام نسبت به آینده، منشا بسیاری از آسیب‌ها است و این یاس و ابهام، موجب فرسایش سرمایه فرهنگی، اجتماعی، انسانی و حتی سرمایه فیزیکی شده است.

دبیر علمی همایش امید اجتماعی در تشریح اهداف این همایش اظهار کرد: هدف ما ایجاد فضا و بستر بحث و گفت‌وگو درباره امید اجتماعی در میان فعالان، نخبگان و صاحب نظران است و البته دغدغه ما کنجکاوانه نیست بلکه می‌خواهیم با پرداختن به چیستی آن به تبیین وضعیت امید اجتماعی در ایران بپردازیم.

خانیکی اضافه کرد: تجربه اندیشمندان اجتماعی نشان می‌دهد که هم می‌توان ارزش‌ها و نگرش‌ها را در جهت یک وضعیت اجتماعی سنجید و هم تحلیل مسیر مسائل اجتماعی را مورد بررسی قرار داد تا ببینیم مسائل و جریان اجتماعی به کدام سو در حال حرکت است.

دبیر علمی همایش امید اجتماعی گفت: سبب‌شناسی امید اجتماعی موضوع دیگری است که در این همایش مورد بررسی قرار می گیرد همچنین بحث درباره سیاست و امید اجتماعی واکاوی می شود زیرا در هر جامعه‌ای به خصوص جامعه ایران موضوعات اجتماعی با مقولات سیاسی مرتبط است.

این استاد دانشگاه علامه طباطبائی با اشاره به زمان برگزاری انتخابات دوره دوازدهم ریاست جمهوری، یادآور شد: در ابتدای امسال انتخابات موفقی برگزار شد و به دلیل حاکم شدن قواعد دموکراتیک در جامعه، چشم اندازهای امیدوارکننده ای نسبت به تغییرات و اصلاحات هم به وجود آمد و البته جامعه امیدوار شادتر است اما زمانی که سطح مطالبات و انتظارات از تغییرات پیشی گرفت، جو رسانه ای و مخالفان دولت، یاس و ناامیدی اجتماعی را در جامعه پمپاژ کردند و سطح ناامیدی افزایش یافت.

وی با اشاره به عدم گفت‌وگو در جامعه خاطرنشان کرد: به دلیل فقدان مهارت گفت‌وگو، خلایی به وجود آمده است که مشخص نیست طرفین گفت‌وگو چه کسانی هستند و چه موضوعاتی باید مورد گفت‌وگو قرار گیرند این درحالیست که وقتی جامعه دچار نشاط است همه می‌توانند با هم گفت‌وگو کنند و وقتی ناامیدی وجود دارد، رفتارهای اجتماعی هم به سمت خشونت و نفرت سوق پیدا می‌کند بنابراین در چنین جامعه‌ای، آستانه تحمل دو فعال سیاسی، دو مسافر تاکسی یا دو شهروند، آنقدر کاهش می‌یابد که باید هر لحظه منتظر دعوا و خشونت باشیم.

خانیکی با بیان اینکه وقتی خشونت شکل می‌گیرد گفت‌وگو، هم‌پذیری و نقد هم از میدان خارج می‌شود، ابراز داشت: بسیاری از اوقات امید را در میان روشنفکران، استادان و فعالان سیاسی نمی‌توان یافت زیرا باوجود آگاهی بالا، عرصه کنش را در میان خود مشاهده می‌کنند ولی در سطوح مختلف جامعه می‌توان امید را مشاهده کرد و دلیل آن این است که میدان کنشگری‌شان را در جامعه می‌دانند.

این استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه تغییرات در جامعه را باید جدی گرفت، خاطرنشان کرد: تغییرات می‌تواند هم تهدید و هم فرصت باشد و اگر اعتراضات اخیر موجب شود نهادهای حاکمیتی و دولتی خواسته‌های جامعه را بفهمند و در جهت برآورده شدن آن تلاش کنند، جامعه نیز به کمک می‌رود.

خانیکی اضافه کرد: جامعه‌ای که اساس آن اعتماد است، به کمک دولت می کند اما در جامعه بی‌اعتماد، هر کسی مسئولیت خود را سلب یا مسئولیت طرف مقابل را خلع می‌کند و از دیگر سو، پایین رفتن سطح امید اجتماعی موجب افزایش امید فردی می شود و جامعه فردگرا نه به دیگری احساس نیاز می‌کند و نه احساس نیاز دیگران را می تواند درک کند.

وی با بیان اینکه توانمند کردن جامعه گاه بر دوش حکومت و گاه یک امر اجتماعی و مبتنی بر توانمندی نهادهای اجتماعی است، گفت: شیوه داد و ستد، تعامل، گفت‌وگو و همکاری میان نهادهایی که در جامعه دخیل هستند مانند مسئولان، نخبگان و جامعه مدنی بر دوش همگان است و مشارکت آحاد جامعه را می طلبد.

خانیکی بر لزوم یافتن راه حل ها و شیوه های ابداعی و خلاقانه برای ایجاد امید اجتماعی تاکید کرد و گفت: خلق فرصت های نو و ابداع شیو های نوین برای ایجاد تغییر در نگرش ها با هدف تقویت امید اجتماعی می تواند راه حل برون رفت از یاس اجتماعی باشد زیرا تجربه نشان داده است که در بخش هایی که توانمند سازی صورت می گیرد، جامعه شیوه های حل مسائل خود را پیدا می کند.