ندای گیلان:عقلانیت ، رفتارهای به دور از احساس انگیزی ، قابلیت اجماع یافتن و به طور کلی اصلاح و تغییر در تفکر یک ملت نمودهای بارز و آشکار توسعه و گذار به آن است . هم چنین ورزش در دنیای امروز نیز چون تمامیه ابعاد یک جامعه توسعه یافته بازنمودی از توسعه یافتگی و عقلانیت است . از همین رو یک تیم ورزشی را می توان به عنوان یک پدیده خرد از دل یک پدیده کلان که در فرهنگ یک کشور ریشه دارد ، بیرون کشید و به تحلیل آن جامعه بر اساس همین پدیده خرد پرداخت و استقرا را روشی مناسب یافت .

عقلانیت ، رفتارهای به دور از احساس انگیزی ، قابلیت اجماع یافتن و به طور کلی اصلاح و تغییر در تفکر یک ملت نمودهای بارز و آشکار توسعه و گذار به آن است . هم چنین ورزش در دنیای امروز نیز چون تمامیه ابعاد یک جامعه توسعه یافته بازنمودی از توسعه یافتگی و عقلانیت است . از همین رو یک تیم ورزشی را می توان به عنوان یک پدیده خرد از دل یک پدیده کلان که در فرهنگ یک کشور ریشه دارد ، بیرون کشید و به تحلیل آن جامعه بر اساس همین پدیده خرد پرداخت و استقرا را روشی مناسب یافت .
هم راستا با آغاز لیگ جهانی والیبال ، و افتخارآفرینی های دوباره سروقامتان ایران ، تا حدودی شور و هیجانی به والیبال دوستان که عده شان نیز رو به فزونی است ، تزریق شده است ، این شور و شوق و در همین راستا شادی و طراوت مردم از جمله پدیده های مثبت اجتماعی است که شاخص مهمی برای بهبود سرمایه اجتماعی در کشور است .
اما از دل این پدیده های مثبت که اشاره شد و دیگر پدیده ها که اشاره نشد ، می توان به مسائل خرد در حوزه های رفتاری و کنشی نیز اشاره کرد که با اصلاح و بهبود آن ها می توان به موفقیت های بیشتر در سایر حوزه های ورزشی و به ویژه موفقیت های پایدار دست یازید .
در هر جامعه ای برای رشد و قدم نهادن در مسیر توسعه ، باید آن تفکر و منش اصلاحی را به نوعی به مردم آن جامعه معرفی نمود . امروز ورزش مدرن از معرف ها و مظاهر یک جامعه مدرن است . یعنی رفتارشناسی و جامعه شناسی یک تیم ورزشی ، تا حدودی نوع تفکر و منش رفتاری آن جامعه که تیم ملی از بطن آن برخواسته را بازگو می نماید . در ایران نیز بنابر یک برنامه بلند مدت کارشناسی شده ، چند سالیست که نتایج مقبول و مطلوب والیبال ملی کشور را به عنوان ثمره ی یک برنامه ریزی کارشناسی شده و بلند مدت شاهد هستیم . هم چنین با داشتن چنین تیمی ، عقلانیت و گذار به سوی آن را تبلیغ و معرفی می کنیم . اما در دل همه ی این نیکی ها و امیدها ، هنوز نیز با اشاره به برخی مسائل که به ظاهر پیش پا افتاده اند می توان ورزش والیبال را به چالش هایی برای هرچه بهتر شدن کشید و از این روزنه راهی برای سایر حوزه های اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی گشود تا مسیر والیبال عقلانی را طی کنند و در راه به سوی توسعه ،والیبالیسمی در تاریخ کشور و بشر حک گردد .
والیبال دوستانی که بازی های تیم ملی را زیر ذره بین قرار خواهند داد ، اگر توجه داشته باشند ، تیم ملی کشورمان از تجمیع ضعیفی نسبت به سایر رقبا برخوردار است . این مدعا را با اشاره به نوع خوشحالی ملی پوشان کشورمان پس از اخذ یک امتیاز می توان اثبات نمود و به وضوح دید . نوع کنش ملی پوشان ما نسبت به سایر تیم ها ، خوشحالی است که در اکثر مواقع و به ویژه در مواقع حساس به صورت پراکنده شکل می گیرد و هر بازیکن به تنهایی و یا با بازیکنی دیگر به ابراز احساسات می پردازد . این عیناٌ مصداقی از احساس گرایی و یا عدم کنترل احساس است که همواره گریبان گیر جامعه ایران بوده است . حال در مقابل اگر به کنش های رقیبانمان در سطح اول والیبال جهان بنگریم در هر شرایطی وحتی در شرایط خاص که امتیازی حساس به دست می آورند ، همه ی خوشحالی آن ها در دایره ای جمع می شود که با دستان حلقه کرده شان به دور گردن یکدیگر ایجاد شده است .
اگر به رابطه بین قدرت ضربه به توپ و نوع خوشحالی در مواقع حساس بازی توجه کرده باشیم ، درخواهیم یافت که هرچه یک ضربه از سوی بازیکن تیم کشورمان محکم تر زده شود به مراتب پیش می آید که خوشحالی ، فردمحورانه و پرهیاهو تر باشد .این همان مانعی است که در بطن جامعه ایران نیز در بسیاری از موارد ، راه تفکر ، موفقیت و پیروزی های ثبات مند ، مانا و پایدار را مسدود کرده است . یک پوپولیسم حاداجتماعی که به بافت های همه قسمت های جامعه ایران ورود کرده است .
مسئله بعدی که باز نقطه ی تمایزی از سایر تیم هاست ، زمانی است که تیم کشورمان یک امتیاز را واگذار می کند . آیا می توانید بگویید تا به حال چندبار شاهد این بوده اید که پس از اینکه در یک شرایط خاص وقتی با فاصله عقب هستیم امتیازی حساس را از دست داده ایم حلقه اتحاد زده ایم ؟ به نظر این نگارنده به عنوان یک بیننده به ندرت پیش می آید وقتی امتیازی حساس را از دست می دهیم و فاصله مان با تیم مقابل نیز زیاد است حلقه اتحاد بزنیم . حتی در بهترین شرایط نیز تنها شاهد اتحاد دو به دو خواهیم بود . اما حال در تیم های رقیب این صحنه ها را به نظاره بنشینید ، چندین صحنه می توانید پیدا کنید که حتی در صورت از دست دادن امتیاز در شرایطی حساس و هم چنین زمانی که با فاصله زیاد عقب هستند ، همواره حلقه اتحادشان از هم گسیخته نخواهد شد ؟ نه تنها در هنگام اخذ یک امتیاز حساس با یک ضربه پر قدرت (شرایط خوب )، احساس گرایی فرصت اجماع تیمی را از ما می گیرد ، بلکه هنگام از دست دادن امتیاز یا افزایش فاصله امتیاز ( شرایط بد ) نیز این روحیه ی عدم اجماع پذیری و همکاری جمعی که اراده بخش است این فرصت اجماع و پیروزمندی پایدار را از ما می گیرد .
آیا مسائلی که ذکر شد عیناٌ بازنمود رفتارها و کنش های جامعه ایرانی نیست ؟ و این که همواره از نداشتن یک روحیه تیمی و یا جمعی در جامعه نیز رنج برده ایم ؟
لازم است علاوه بر آموزش های تخصصی و حرفه ای که به ثمر نیز نشسته و امروز تیم کشورمان دارای بهترین بازیکنان در سطح جهانی است ، به لحاظ فرهنگی نیز سرمایه گذاری صورت گیرد و تیم را در میدان مسابقه نیز همچون یک جامعه با قابلیت اجماع تربیت کرد . که این مظهر عقلانیت بی شک در سطح کلان هر جامعه ای و به خصوص جامعه ورزش دوست ایران تاثیر گذار خواهد بود .

گیل خبر