به گزارش ندای گیلان،دکتر پیام طبرسی مدیر بخش عفونی بیمارستان مسیح دانشوری در گفت و گو با فانا اعلام کرد:

پنج شنبه مورخ بیست و یکم خردادماه در بیمارستان مسیح دانشوری نتایج دو مطالعه بالینی مربوط به داروی اینترفرون بتا_۱آ روی بیماران مبتلا به کووید۱۹ اعلام شد. بر اساس نتایج مطالعه اول این دارو به همراه داروی کلترا برای بیست بیمار مبتلا به کووید ۱۹ استفاده شد که همه بیماران درمان شدند

مطالعه بالینی دوم به صورت کیس کنترل انجام شد

بیش از صد و پنجاه بیمار مبتلا کووید۱۹ دو داروی کلترا و رسیژن را با هم دریافت کردند وهمچنین ۳۰۴ بیمار نیز صرفا داروی کلترا را دریافت نمودند

نتایج این مطالعه به این صورت بود که بیمارانی که داروی رسیژن را دریافت کردند با وجود شدت بیماری میزان نیاز آن ها به بستری در بخش مراقبت های ویژه کاهش یافته و میزان مرگ و میر آنها نیز به یک پنجم در مقایسه با گروه کنترل رسیده است

به صورت همزمان سازمان جهانی بهداشت نیز در تعدادی از کشورهای جهان از جمله ایران در حال مطالعه داروی اینترفون بتا ۱ آ روی بیماران مبتلا به کووید ۱۹ است که بیمارستان مسیح دانشوری نیز در این مطالعه حضور دارد و پیش بینی می شود نتایج آن تا یک ماه دیگر منتشر شود

همچنین وی خاطرنشان کردند میزان دوز مورد استفاده در این مطالعه با دوز استفاده شده توسط سازمان بهداشت جهانی متفاوت است

به این صورت که دوز استفاده شده در این مطالعات پنج دوز دوازده میلیون واحدی در یک روز بوده است اما در مطالعه سازمان بهداشت جهانی سه دوز برای بیماران استفاده می شود

رسیژن®

نام علمی دارو ( ژنریک ): اینترفرون بتا ۱- آ
گروه دارویی: تنظیم کننده سیستم ایمنی
مصرف در بارداری: گروه C

محصول شرکت سیناژن با رعایت بالاترین سطح استانداردهای جهانی

مکانیسم اثر:
اینترفرون ها محصولات پروتئینی هستند که از روش نوترکیب حاصل و به منظور تزریق آماده شده اند. اینترفرون ها در بدن در پاسخ به عفونت های ویروسی و سایر محرک های بیولوژیک تولید می شوند. رسیژن® گلیکوپروتئینی با ۱۶۶ اسید آمینه می باشد که از نظر توالی اسید آمینه ها با اینترفرون انسانی یکسان است. اینترفرون-بتا دارای خواص ضد ویروس، ضد تکثیر و تنظیم کننده ایمنی می باشد. اثبات شده است که اینترفرون با اتصال به گیرنده های خودش در سطح سلول بیان یک سری از محصولات ژنی را باعث می شوند. اعتقاد بر این است که این محصولات میانجی های اعمال بیولوژیک اینترفرون-بتا می باشند. مکانیسم عمل آن در بیماری مولتیپل اسکلروزیس کاملاً مشخص نیست.

موارد مصرف:
اینترفرون بتا- ۱ آ ( رسیژن®) برای درمان MS نــوع عود کننده – فروکش کننده اســتفاده می شــود. مشخص شده اســت که این دارو تعداد و شــدت حمله ها را کاهش می دهد و روند ناتوانی را کند می کند.

فارماکوکینتیک:
۱۶ ساعت پس از تزریق عضلانی به حداکثر غلظت سرمی خود رسیده، نیمه عمر حذف دارو ۶۹ ساعت است.

موارد منع مصرف:
در صورت حساسیت به ماده دارویی یا هریک از مواد جانبی به کار رفته در فرآورده دارویی مصرف دارو باید قطع شود.

هشدارها:
شوک آنافیلاکسی / واکنش های حاد حساسیتی : واکنش های حساسیتی از جمله شوک آنافیلاکسی با مصرف دارو مشاهده شده است.
تشنج : در بیمارانی با سابقه صرع و تشنج با احتیاط مصرف گردد.
اختلالات عصبی-روانی : در مصرف همزمان با اینترفرون ها، سایکوز، مانیا، افسردگی، افکار خودکشی و اقدام به آن، در افرادی که سابقه چنین اختلالاتی را داشته اند یا نداشته اند مشاهده شده است.
نقص کبدی : در بیمارانی با سابقه نقص کبدی و سوء مصرف الکل این دارو باید با احتیاط مصرف شود.
بیماری های قلبی-عروقی : اینترفرون ها در بیمارانی با سابقه بیماری های قلبی عروقی از جمله آنژین و Heart failure باید با احتیاط مصرف شود.
اختلالات خود ایمنی : اختلالات خود ایمنی از جمله ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک ، کم کاری و پرکاری غده تیروئید و به ندرت التهاب کبدی خود ایمنی گزارش شده است.
سرکوب مغز استخوان : پانسیتوپنی ( به ندرت) و ترومبوسیتوپنی گزارش شده است.

عوارض جانبی:
علائم شبه آنفولانزا مانند سر درد، خستگی، تب و درد های ماهیچه ای، افسردگی ، تهوع، دردشکمی ، عفونت های مجاری ادراری، لکوپنی ، افزایش آنزیم های کبدی (ALT, AST) ، درد قفسه سینه ، تنگی نفس ، تپش قلب.

تداخل دارویی:
اینترفرون ها باعث کاهش متابولیسم مشتقات زیدوودین و تئوفیلین می شوند.

نکات قابل توصیه:
رسیژن® باید در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد (در یخچال) نگهداری و از یخ زدگی محافظت شود.
قبل از تزریق ، سرنگ خود را ۱۵ – ۳۰ دقیقه در دمای بیرون نگه دارید تا دمای آن به دمای محیط برسد.
رسیژن® تنها جهت تزریق زیر جلدی است.

در حین درمان انجام آزماشهای ذیل توصیه می شود :
سطح هورمون های تیروئید ( هر ۶ ماه یکبار ) ، CBC افتراقی (هر ۶ ماه یکبار ) ، ترانس آمینازهای کبدی (در ماههای ۱ ، ۳ و ۶ )

مقدار مصرف:
رسیژن® با دوز ۱۲ میلیون واحد بین المللی، ۳ بار در هفته بصورت تزریق زیر جلدی استفاده می شود.
ممکن است در آغاز درمان برای کم کردن عوارض ناخواسته دارو به شکل زیر عمل گردد.
• دو هفتــه اول درمــان در هر تزریق، ۸/۸ میکرو گرم ( ۱/۰ میلی لیتر ) از کل دارو تزریق شــود (۴ /۰ میلی لیتر بقیه دارو دور ریخته شود).
• در دو هفته بعدی ( هفته ســوم و چهارم ) در هر تزریق ۲۲ میکرو گرم ( ۲۵/۰ میلی لیتر ) از کل دارو تزریق شود ( ۲۵/۰ میلی لیتر باقیمانده دور ریخته شود).
• از هفتــه پنجم و برای بقیه دوره درمان، در هر تزریق کل دارو (۴۴ میکرو گرم ) تزریق شود.

اشکال دارویی:
به شکل سرنگ آماده تزریق حاوی ۴۴ میکرو گرم معادل ۱۲ میلیون واحد بین المللی در ۵/۰ میلی لیتر اینترفرون بتا ۱-آ است.

نحوه تزریق آمپول رسیژن

آمپول  در زیر پوست تزریق می شود. معمولاً ۳ بار در هفته (مانند دوشنبه ، چهارشنبه و جمعه) به طور همزمان در هر روز دوز تجویز می شود. دستورالعمل پزشک خود را دنبال کنید.

ممکن است نحوه استفاده از تزریق در خانه به شما نشان داده شود. در صورت عدم درک کامل نحوه تزریق و سوزن و سرنگ های مورد استفاده به طور کامل از تزریق این دارو خودداری کنید.

آمپول رسیژن همراه با دستورالعمل های بیمار برای استفاده ایمن و موثر است. این دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید. اگر سوالی دارید از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

هر بار که تزریق آمپول را انجام می دهید ، از مکان دیگر در بدن‌تان استفاده کنید. ارائه دهنده خدمات درمانی بهترین مکان های بدن را برای تزریق دارو به شما نشان می دهد. دو بار پشت سر هم به همان محل تزریق نکنید.

فقط یکبار از یک سوزن یکبار مصرف استفاده کنید ، سپس در یک ظرف ضد سوراخ ریخته شوید (از داروساز خود بپرسید که در آن می توانید یک مورد را بیابید و نحوه دفع آن را انجام دهید). این ظرف را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.

محل تزریق آمپول رسیژن

بهترین نواحی تزریق نواحی با لایه ای از چربی بین پوست و ماهیچه بیمار است. مانند ران ،
سطح بیرونی بازو ، معده یا باسن بیمار.
از ناحیه نزدیک ناف یا خط کمر خود استفاده نکنید. اگر بسیار لاغر هستید فقط از نواحی ران یا سطح خارجی بازو برای تزریق استفاده کنید.
هر بار که تزریق می کنید (ران ، لگن ، معده یا بازوی فوقانی) از یک محل متفاوت استفاده کنید.
مهم است که تزریق چرخشی باشد و هربار هم محل تزریق خود را تغییر دهید.
این تعییر باعث می‌شود شانس ابتلا به یک واکنش جدی پوستی کمتر شود.
در محلی از بدن که در آن پوست تحریک ، قرمز ، کبود ، آلوده یا غیر طبیعی است تزریق نکنید.
به طریقی سابقه و محل هر تزریق را ضبط کنید.