بهار جوانی طبیعت است و مثل جوانی ما آدم ها زودگذر و کوتاه ؛ پاورچین پاورچین

می آید و از پرچین ها می گذرد و سفرۀ سرسبزی اش را که به پهنای آسمان است می گسترد .

باغ ها و شالی زاران ، جنگل ها و سبزه زاران بر مقدمش بوسه ها می زنند و غوغای باران

 و پرندگان تماشایی می شود .

بِ بهار ، بِ برکت است ، هـِ اش هـِ هوای خوش ، الف ش الفِ الله و رِ آن ، رِ رحمت است …

پس بهار با آسمان خویشاوندی دارد و رسولی است که از جانب حضرت ذوالجلال ، با رسالتِ برکت

 و سرسبزی به زمین می آید ، تا ما ایمان بیاوریم به آغاز فصل رویایی رویش و شکفتن تادل و جان ما

را به ضیافت سرچشمه های نور معرفت ببریم .

بهار ، فرشی هزار نقش و هزار رنگ از بنفشه و شقایق و یاس و لاله ها و باران های نرم و دل انگیز

است با گل های آفتابگردان که دلاویزترین آفتاب را در آب و آینه می گردانند …

بیابیم به احترام بهار ، تمام قد بلند شویم و کلاه از سر برداریم .

 بیاییم در سجده هایمان شکرگزار خداوند باشیم که این نعمت یگانه را یکبار دیگر نصیب و

 قسمت ما کرده است .

 بیاییم مثل باران های بهار بی دریغ بخشنده باشیم و خوبی ها را نثار همدیگر کنیم که گفته اند :

 آنچه می ماند خوبی است و دیگر هیچ …

سید رضا سید دانش –  فعال فرهنگی و رسانه ای