به گزارش ندای گیلان، رئیس جمهور با تبریک هفته قوه قضاییه و گرامیداشت یاد و خاطره شهید دکتر بهشتی گفت: راه رسیدن به امنیت، آزادی، رفاه و عزت کشور، حرکت در مسیر اسلام، امیرالمؤمنین(ع)، امام(ره) و شهید بهشتی است و همه باید برای خدمت به مردم بیش از پیش تلاش کنیم.

روحانی:(با اشاره به برخی ویژگی های شهید بهشتی از جمله دقت‌، حوصله، تحمل و پاسخ‌های دقیق‌ و اینکه هیچ‌گاه مسایل جناحی و حزبی را در امر قضا دخالت نمی‌داد): وقتی با “توده‌ای‌ها” در تلویزیون مناظره می‌کرد و به آن ها گفت که در تاریخ به ملت ایران خیانت کردید و طرف مناظره به شهید بهشتی گفت که به عنوان یک قاضی قضاوت می‌کنید و رئیس قوه قضائیه هستید که ایشان گفتند نه و من بحث قضایی نمی‌کنم و حکم قضایی نمی‌دهم و اگر بخواهم حکم قضایی بدهم شما باید در دادگاه فراخوانده شوید و همه مراحل دادگاهی‌اش طی شود و من از لحاظ سیاسی حرف می‌زنم نه از لحاظ قضایی.

شهید بهشتی مسایل حزب، گروه، جناح و نژاد و مذهب را در قوه قضائیه دخالت نمی‌داد.

اینکه قاضی چارچوب حقوق‌اش طبق قانون اساسی، تا کجاست و آیا بخاطر شکایت یک فرد، می‌تواند حقوق عامه را زیر پا بگذارد، بخاطر اینکه ماشین من خسارت دیده و من شکایت کردم، می تواند آن اتوبان را کلاً ببندد و می‌گوید که من تشخیص می‌دهم که این اتوبان را ببندم چون در آن تصادف شده است و چه مقدار و تا کجا حق دارد و در حقوق عامه تا کجا می‌تواند دخالت کند.

آیا او می‌تواند بخاطر ضعف مدیریت، مدیر را در راهرو دادگستری ببرد؟ اگر یک قطار تأخیر کرد بخاطر اشکال مدیریت، دادستان می‌تواند راننده لوکوموتیو را به زندان ببرد که چرا تأخیر کردی چون یک مسافر با موبایل شکایت کرده است. آیا می تواند خلبان را پایین بکشد و ببرد دادگاه که یک مسافر شکایت کرده است.

(با طرح این سوال که چه کسی مسئول است؟ دستگاه اجرایی مسئول اداره کشور است یا یک قاضی یا مأمور امنیتی مسئول اداره کشور است؟): باید به داد تفکیک قوا برسیم؛ دستگاه قضائی هم باید مستقل باشد. همچنین حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها باید مشخص کنند، حق علم قاضی تا کجاست؟ اینکه می‌گویید قاضی علم پیدا کرده این علمش کجا حجت است؟ آیا هر کجا قاضی علم پیدا کرد، حجت برای حکم است؟

(با بیان اینکه آیا می‌توانیم با شنود مردم را محاکمه کنیم؟): با شنود نمی‌شود مردم را محاکمه کرد؛ در شنود، یک سرباز یا کارمند معمولی این نوار را پیاده می‌کند؛ نمی‌فهمد که چه است؛ قبل و بعدش نمی‌فهمد که چه می‌گوید.

در دولت یازدهم دستگاه اطلاعاتی راجع به مسئولیت یک آقایی گفته بود که این آقا فلان جا، فلان چیز را گفته، پس صلاحیت ندارد؛ گفتم بیاورید ببینیم چه گفته؛ وقتی آورد دیدیم این فرد شوخی کرده است؛ وقتی یک مسئول شنود، شوخی و جدی را نمی‌تواند بفهمد؛ او چطور می‌تواند مبنای کار یک قاضی باشد.

در شورای عالی امنیت ملی در زمان خودش مشخص کردیم، مجوز شنود فقط در جرایم سازمان یافته نظیر تروریسم و مواد مخدر می‌تواند داده شود؛ همینطوری که نمی‌شود برای هر کسی شنود گذاشت و بر مبنای آن قضاوت کرد.

(با اشاره به اینکه حتی اگر پدری برای پسر خود شنود بگذارد بعد از یکسال رابطه آنها بهم می خورد): مردم در حرف های عادی و معمولی شان خیلی چیزهای شوخی و جدی می‌گویند. قرینه حالیه و قرینه محالیه است و نمی شود که فردی بر مبنای گوش کردن به این حرف ها قضاوت کند.

(با اشاره به فرمان ۸ ماده‌ای امام راحل): امام می‌گوید “اگر وارد خانه‌ای شدید فکر کردید اینجا تروریست است ولی دیدید اشتباه کردید تروریست نبود ولی بساط قمار و شراب و همه چیز است. اگر بیایید بیرون تعریف کنید که در این خانه من مشروب و آلات قمار دیدم تو را باید شلاق بزنیم. چون اشاعه فحشا کردید”. درحالی که گاهی ابزار می‌گذارند برای اینکه برسند به این روز خوش که چی، کجا در حریم خصوصی، چه کار کرده، به تو چه ربطی دارد حریم خصوصی مردم.