به گزارش ندای گیلان،شاید آنچه در نظر داریم برایتان بگوییم شبیه به داستان های علمی و تخیلی به نظر برسد اما آپلود کردن مغز روی یک کامپیوتر برای دستیابی به جاودانگی ممکن است به زودی رنگ واقعیت به خود بگیرد.

پرفسور برایان کاکس (فیزیکدان انگلیسی و پروفسور فیزیک ذرات دانشگاه منچستر) در مصاحبه ای که اخیرا پیرامون همین موضوع انجام داده مدعی شده که این تکنیک (تحت عنوان تکینگی تکنولوژیکی) ممکن است زودتر از آنچه تصور می شد فراهم گردد. وی در ادامه گفته است که براساس تحقیقاتش هیچ دلیلی برای امکان ناپذیر بودن شبیه سازی مغز انسان توسط کامپیوترها وجود ندارد هرچند که او در صحبت هایش اشاره ای به بازه زمانی خاصی برای تحقق این موضوع نکرده.

وی که اخیرا با نشریه سان مصاحبه کرده در حرف هایش به تلفیق انسان با ماشین اشاره نموده و گفته است که طبق فیزیک کوانتوم (حوزه تخصصی وی) هوش مصنوعی حقیقی قطعا امکان پذیر است.

تکینگی تکنولوژیکی تکنیکی است که به باور متخصصان می توان با استفاده از آن در آینده ذهن انسان را به دیتای دیجیتالی تبدیل کرد و سپس آن را روی یک کامپیوتر قدرتمند آپلود نمود.

با این کار انسان می تواند در دنیایی بدون مرز از تجربیات مجازی زندگی کند و به صورت موثر به ابدیت برسد.

باید اشاره کنیم که پروفسور کاکس تنها فردی نیست که این ایده را مطرح کرده است. سال گذشته Ray Kurzweil مدیر مهندسی گوگل نیز پیش بینی کرد که ظرف تنها سی سال از حالا انسان ها می توانند کل آنچه درون ذهن شان قرار دارد را روی کامپیوترها آپلود نمایند و به لحاظ دیجیتالی ابدی شوند.

وی همچنین مدعی شده که در آینده بخش های بیولوژیکی از بدن انسان با قطعات مکانیکی جایگزین می شوند و این اتفاق حداکثر تا سال ۲۱۰۰ میلادی رخ می دهد.

البته این دیدگاه ها مخالفانی هم دارند. برای نمونه در مقاله ای که پروفسور ریچارد جانز  از موسسه تحقیق و نوآوری دانشگاه شفیلد منتشر کرده به برخی از مشکلات جدی پیش روی تحقق این ایده اشاره شده است.

وی اعلام داشته که برای شبیه سازی ذهن انسان آن هم به صورت دیجیتالی لازم است که از تک تک اتصالات عصبی مغز نقشه برداری شود که این امر نیز در چارچوب توانمندی های کنونی بشر نمی گنجد.

او ادامه داده:

حتی اگر بتوانیم چنین نموداری را از مغز یک موجود زنده تهیه کنیم باز هم برای درک سازوکار آن کافی نخواهد بود.

ما حتی نمی دانیم که چه تعداد مولکول در مغزمان وجود دارد حال اینکه چه تعدادشان برای کارکردهای کلیدی این اندام ضروری هستند که دیگر جای خود دارد اما پاسخ به این سوالات هرچه باشد تعداد بیش از اندازه بالاست که بتوان با یک کامپیوتر شبیه سازی شان کرد.

در واقع به باور این پروفسور توان کامپیوترها هرچقدر هم که بالا برود این امکان را به ما نمی دهد تا مغز را در سطح مولکولی اش شبیه سازی کنیم.