به گزارش ندای گیلان،حسین محجوبی میان نقاشان ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد. مناظر سرسبز با درختان سپیدار بلند و اسب‌های رها فضایی خیال انگیز را خلق می‌کنند که بیننده را به رویا می‌برند. دنیایی که نمی‌توانیم در واقعیت روزمره خود بیابیم و با نگاهی شاعرانه در ذهن تجسم کنیم.

مناظر محجوبی تجسم خیال است. آثار او آمیزه‌ای از عناصر نمادین، رمانتیک و گاه انتزاعی است که به سبک شخصی نقاش بدل می‌شود.
نقاشی‌های محجوبی از دو عنصر اصلی اسب و درخت تشکیل شده است. حسین محجوبی «درخت» را سمبل حیات و «اسب» را نمادی از انرژی می‌داند و به نظرش بشر مدیون این دو موجود زنده است.

حسین محجوبی متولد سال ۱۳۰۹ در لاهیجان، بیش از هفتاد سال حضوری پررنگ در عرصه‌ هنر نقاشی ایران داشته است.

آیدین اغداشلو درباره‌ی سبک کاری او در نقاشی‌ها می‌نویسد:

«هر بار که آن درختان موازی باریک و ظریفی که آسمان ابری را هاشور زده‌اند و هاشورهای اریب سفال‌های سرخ پشت‌بام‌ها و اسبان رها را می‌بینیم، یاد محجوبی در ذهن‌مان تازه می‌شود. جهان تصویری او از راهی سهل و ممتنع ساخته می‌شود؛ او با انتخاب رنگ‌های رقیق و قلم‌گذاری ماهرانه‌ی خود، فضایی را بازسازی می‌کند که مطبوع و ملایم بوده و در عین حال توانای القای غم غربت و اشتیاق ارجاع به خاطره‌های بلافاصله، مکان‌های دوردست و شریف و زیباست.»