ندای گیلان/یاداشت :

روزهای زندگی همراه با فراز و نشیب هایی که دارد به آهستگی درحال گذرند و ما را هم به جلو می برد، اما این بالا و پایین ها و سختیها موجب شده است توجه ما به دنیای اطرافمان کم شود و حتی باعث شده چون توانایی انجام کارهای بزرگ برای هم نوعانمان را نداریم بطور کل چشم هایمان را ببندیم و از کنارشان عبور کنیم.

درحالی که با کوچک ترین  توجه و کمک می توانیم کارهای بزرگی را با یاری همدیگر انجام بدهیم. زیرا تمام موجودات مثل یک زنجیر به هم وابسته و در ارتباط هستند.
ما انسان ها به عنوان موجود هوشمند با توانایی تفکر و اندیشه مسئولیت بیشتری نسبت به سایر موجودات داریم، این توجه ما به جامعه و محیط زیست است که آینده ی ما را رغم می زند.
اگر کمی به خیابان ها و کوچه های محل زندگیمان توجه کنیم، میبینم موجودات کوچک دوست دواشتنی اطرافمان هستند که بدون مزاحمت و آزار ما به سختی زندگی می کنند. فقط کافی است که یک دوربین را جلوی یک سطل زباله در شهرمان نصب کنیم و یک روز پر تلاطم از صبح تا شب از زندگی گربه هایی که برای پیدا کردن غذا و سیر کردن شکم خود و بچه هایشان متحمل می شوند را ببینیم.
این موجودات کوچک بی آزار مجبورند از گشت و گذار درون زباله های ما گذر عمر کنند، چون هیچ منبع غذایی دیگری برایشان وجود ندارد و آنها به اجبار و با به جان خریدن خطرات و سختی ها روانه ی سطل آشغال های آلوده ی ما می شوند و از ته مانده  خوراکی های ما تغذیه می کنند، که علاوه بر فساد ممکن است آغشته به سموم و مواد دارویی و یا حاوی اجسام تیز و برنده باشد که موجب مسمومیت و بیماری و حتی مرگ آنها شود.
سگ هایی که در سطح شهر از ترس زیرگرفته شدن توسط ماشین ها و کتک خوردن به دست انسان ها راهی بیابان می شوند وبا گرسنگی و تشنگی دست و پنجه نرم می کنند. آیا این همه ظلم در حق این جانداران رواست ؟ حیوانات به هیچ عنوان کثیفی وآلودگی را دوست ندارند، سبک زندگی ما انسان ها باعث بروز این مشکلات و سخت شدن زندگی آنها شده است. ما با کم کاری و خودخواهی خود حق زندگی از آنها را گرفته ایم و باعث سلب آسایش آنان شده ایم.
کم نیستند آدم هایی که درحین تربیت فرزندان خود آموزش مهربانی به حیوانات و حق زندگی قائل شدن برای آنها را فراموش می کنند و این موجودات را پست و بی ارزش می گمارند. چگونه این فرزندان که محبت کردن به موجودات ضعیف را یاد نمی گیرند، می توانند به هم نوع خودشان عشق بورزند و مهربانی کنند. هرکس به ضعیف تر از خودش محبت کند مطمئنا به هم نوع های خودش هم کمک میکند و دردو رنج آنها را درک می کنند و به آنها یاری میبخشد.
همه ی حیوانات هم بمانند ما از زمین و حیات سهم دارند. آنها هم مادر می شوند و حس مادرانه دارند، برای بزرگ کردن و سیر کردن شکم فرزندانشان تلاش می کنند. همانگونه که مادران ما احساس مسئولیت دارند آنها هم احساس دارند و از ترس و گرسنگی فرزندانشان غمگین می شوند و از شنیدن صدای ناله های کودکانش درمانده می شود.
آنها حتی در سطح شهر در خیابان و کوچه و پارک ها امنیت جانی ندارند و هرلحظه ممکن است توسط وسایل نقلیه زیر گرفته شوند یا به دست یک آدمیزاد جان خود را از دست بدهند.
کاش برسد روزی که همه ی مردم دست در دست هم تلاش کنیم تا زندگی با آرامش و پاکیزه ای را برای خود و موجودات زنده ی اطرافمان فراهم کنیم. می توان با هزینه های کم فرهنگ سازی کرد به فرزندان خود آموزش دهیم تا کمکی برای جامعه و حیوانات خود باشند.

برای مثال می توان ته مانده های غذایی خود که می توانند خوراکی برای سیر کردن شکم این حیوانات باشند از مخزن زباله ای خود حذف کرده و آنها را در ظرف یا کیسه ای جداگانه قرار داد تا هم گربه ها برای یافتن غذا متحمل آسیب و جراحت نشوند و هم از پاره شدن کیسه زباله ها جلوگیری شود. برای حفظ محیط زیست هم میتوان ظرف یا کیسه ها را بعد از اتمام خوراک داخل آن از محیط اطراف منزلمان جمع آوری کنیم.
اگر روزی گربه ای به حیاط منزلمان پناه آورد او را اذیت نکنیم و از خانه ی خود بیرون نکنیم به بهانه هایی که صحت ندارند و هیچ مشکلی برای ساکنین آن منزل ایجاد نمی کنند، یه گوشه از حیاط خانه ی ما می تواند محیط آرامی برای گذراندن زندگی آنها باشد. یادمان باشد گربه ها و سگه ها هم می توانند مادر باشند و درد را احساس کنند، آنها هم احتیاج به جای امن برای بزرگ شدن فرزندانشان دارند به آنها اجازه دهیم تا با آرامش و به دور از خطرات زندگی کنند.
در فصل های گرم ممکن است بیشتر دیده شوند، با آنها مهربان باشیم. در حد توان مقداری غذا و آب تمیز برای آنها محیا کنیم، یادمان باشدحتی اگر از این حیوانات خوشمان نمی آید و کمکی به آنها نمیکنیم حداقل آنها را آزار ندهیم.
محبت کردن را از کودکی به فرزندانمان بیاموزیم واگر خودمان هم کم و کاستی داریم یا تا به امروز این امر را نادیده گرفته ایم از همین الان شروع کنیم خودمان ورفتارمان را تغییر دهیم.

محبت کردن یکی از مهمترین عناصر جامعه ی بشری است، آنرا نادیده و کم اهمیت ندانیم و سعی کنیم نهال دوستی و محبت را بکاریم تا همیشه سبز باشیم.
به امید روزهای پر مهر و محبت

مونا فرزانه-فعال حقوق حیوانات