سرپرست معاونت هماهنگي برنامه‌وبودجه سازمان مديريت و برنامه‌ريزي استان گيلان گفت: بدون انجام فرايند برنامه‌ريزي تلاش هدفمند و هماهنگ امكان‌پذير نيست و نتيجه آن بي‌نظمي، سردرگمي و هدررفتن منابع است.

به گزارش ندای گیلان به نقل از روابط عمومی سازمان مدیریت،كيومرث رضايي سرپرست معاونت هماهنگي برنامه‌وبودجه سازمان مدیریت و برنامه ریزی گیلان با تبريك روز اول آمار روز آمار و برنامه‌ريزي در خصوص نقش برنامه‌ريزي در توسعه كشور با بيان اينكه برنامه‌ريزي مهم‌ترين و كليدي‌ترين و آسان‌ترين سند براي رشد است، اظهار داشت: برنامه‌ريزي مي‌تواند، نقش مهمي در كمك به جلوگيري از اشتباهات يا تشخيص فرصت‌هاي پنهان، بازي كند.

وي  با تشريح اينكه در واقع برنامه‌ريزي پلي است بين آنجايي كه هستيم و آنجايي كه مي‌خواهيم برويم، گفت:  بدون انجام فرايند برنامه‌ريزي تلاش هدفمند و هماهنگ امكان‌پذير نيست و نتيجه آن بي‌نظمي، سردرگمي و هدررفتن منابع است.

رضايي با تأكيد بر اينكه برنامه‌ريزي مقدم بر همه تلاش‌ها و اقدامات است، زيرا اين برنامه‌ها هستند كه نوع تصميمات و فعاليت‌هاي لازم را براي دستيابي به اهداف موردنظر تعيين مي‌كنند، خاطرنشان كرد: برنامه‌ريزي جريان آگاهانه‌اي است كه به‌منظور دستيابي به اهداف معين و مشخص؛ به‌پيش بيني سلسله اقدامات و فعاليت‌هاي مرتبط به يكديگر در آينده مي‌پردازد.

سرپرست معاونت هماهنگي برنامه‌وبودجه سازمان با اشاره به اينكه مدل‌هاي نوين برنامه‌ريزي راهبردي، برنامه‌ريزي منعطف و برنامه‌ريزي غلطان، براي مواجهه با شرايط بسيار متغير جهان امروز، موضوعيت يافته و با درجاتي از كارايي و موفقيت به كار گرفته شده‌اند، بيان داشت: سيستم‌هاي هوشمند تصميم‌سازي و پشتيباني از تصميم، سناريو هاي مختلف ممكن را با پيش‌بيني متغيرهاي مختلف، تنظيم، و در اختيار سياست گزاران و تصميم‌گيران قرار مي‌دهند.

وي افزود: محيط بسيار پيچيده جهان امروز، به‌كارگيري ابزارهاي پيچيده‌تر براي پيش‌بيني آينده را ايجاب مي‌كند. اگر تعدد متغيرهاي تأثيرگذار، پيچيدگي محيط پيرامون، پيش‌بيني‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي سنتي را با چالش مواجه كرده است، بايد به‌تناسب پيچيدگي‌ها، دانش برنامه‌ريزي را توسعه دهيم و ابزارهاي نوين را براي برنامه‌ريزي بارگيريم، انباشت تجربه دانش را در اين حوزه ايجاد كنيم و فرايند برنامه‌ريزي را تكامل بخشيم. امروزه، برنامه‌ريزي؛ فرايندي علمي، ابزارهايي نوين، افرادي حرفه‌اي، و انباشت دانش و تجربه را طلب مي‌كند.

رضايي با تأكيد بر اينكه  طرح و برنامه  تاكنون كم نبوده است؛ آنچه به نظر كم بوده، واقع‌نگري دررابطه‌با توان‌ها و محدوديت‌هاي اجراي برنامه و متناسب با آن، ترسيم چشم‌انداز و نقشه راه تحقق توسعة مطلوب بوده، ابراز داشت: اگرچه شرط لازم موفقيت برنامه، داشتن برنامه‌اي با رفع اين كمبودهاست، اما شرط كافي در بسيج مردمي، توافق همگاني، همگامي جمعي و مداوم كنشگران منطقه است.