نسرین زمان پور گفت:متاسفانه این روزها آمار آسیبهای اجتماعی زنان بیش از حد شده است و دریغ از اینکه یک جامعه اصلاح نمیشود مگر آنکه زنان آن جامعه اصلاح شوند و موفقیت وشادی یک جامعه در گرو موفقیت زنان آن جامعه و شاد بودن زنان است زیرا مسئولیت بزرگ انسان پروری را برعهده دارند.

ندای گیلان-نوشین میربلوک: در بحبوحه روزمرگی و فراز و نشیب های زندگی و زمانی که ناامیدی و بی‌انگیزگی بر انسان مستولی می شود، دیدن پشتکار و تلاش خستگی ناپذیر افرادی که به رغم همه سختی ها و مشکلات سد های بزرگ جلوی روی خود را کنار زده اند و بر قله موفقیت ایستاده اند، حالتان را خوب می کند! حالا اگر این فرد موفق یک زن باشد که سختی های دوچندان را تحمل کرده تا بهترین خودش باشد موضوع کمی متفاوت تر است.

زنان موفق در جامعه ما کم نیستند که با وجود نگاه های بعضاً خوشایند راه خود را در پیش گرفته اند و حالا پرآوازه شده اند. در ندای گیلان قصد داریم هر هفته سراغ یکی از این زنان موفق برویم و به گفتگو با آنان بپردازیم.

میهمان این هفته ندای گیلان در شنبه ها با زنان موفق یک بانوی مددکار است.

 

 

لطفاً خودتان رو معرفی بفرماید.

نسرین زمان پور هستم. متولد آبان ۱۳۵۹ . مقطع کارشناسی روانشناسی از دانشگاه گیلان .

از سال ۸۴ تا ۹۸ مدیریت مرکز توان‌بخشی دخترانه آدنیس را بر عهده داشتم و پس‌ازآن به پیشنهاد اداره از سال ۹۰ صاحب‌امتیاز و مدیریت مجتمع خدمات بهزیستی حورا و از سال ۹۹ مدیریت مرکز خدمات بهزیستی مثبت زندگی۵۶۴۸ بر عهده گرفتم و در سال ۹۵ گروه مردمی و خیریه کمک توان‌بخشی رو باهدف تهیه لوازم کمک توان‌بخشی در شهرستان لنگرود ایجاد کردم.

درجه زمینه‌ای فعالیت می‌کنید و چه طور به این حوزه علاقه‌مند شدید؟

بنده در درجه اول یک مددکار هستم و از این هویت لذت می‌برم و چون عاملی برای خدمت به افراد کم برخوردار جامعه است افتخار می‌کنم. به روانشناسی و مددکاری از دوران نوجوانی با تماشای برنامه خانواده و زنجیره‌های مددکاری تلویزیونی از صداوسیما علاقه‌مند شدم. در دوران دانشجویی با توجه به واحدهای عملی که داشتیم با جامعه معلولین آشنا شدم اما ورود به این شغل بسیار اتفاقی بود. بعد از خواندن کتاب بازندگی برقصیم سوزان جفرز تحولی دربینش بنده ایجاد و ۷ صبح یک روز به دنبال شغل به بهزیستی مراجعه و از آبان ۸۴ موفق به فعالیت شدم. اما همیشه در ذهن خود رویای یک شغل مستقل، اشتغالزایی و فعالیت اجتماعی رو داشتم. دغدغه هایی چون سبک زندگی توان‌خواهان و زنان خودسرپرست و کودکان بی سرپرست یا بدسرپرست و محیط زیست وانسان دوستی باعث شد به فعالیت در این مسیر علاقمند و محمکتر گام بردارم.
زمینه فعالیت‌هایم طی این مهروموم‌ها برگزاری همایش، جشن‌های خیریه، کارگاه‌های آموزشی جهت بالابردن سطح آگاهی با حضور اساتید حوزه روانشناسی، تا سیس صندوق‌های روستایی رنان ، در زمان بحران تشکیل کمپین‌های مشارکتی مردمی و جذب خیرین بود.

کمی از فعالیت‌هایتان برای در این خصوص بفرمایید.

در سه حوزه اجتماعی ، توان‌بخشی، پیشگیری بهزیستی فعالیت دارم. در حوزه اجتماعی از سال ۹۵ تاکنون ۶۰ سهمیه تا سیس صندوق روستایی رنان رو جذب و ۵۴ صندوق در حال حاضر فعالیت دارد که بدین‌وسیله لنگرود حرف اول را در استان میزند. در حوزه توان‌بخشی بالاترین جذب کمک‌های مردمی و خیرین جهت خرید تجهیزات کمک توان‌بخشی همچون خرید ویلچر، واکر، تخت بیمارستانی، تشک مواج و … داشته و طرح‌هایی چون جمع‌آوری درب بطری رو باهدف پاک‌سازی محیط زیستی و خرید ویلچر برای اولین بار در لنگرود اجرا و تاکنون از این طریق توانستیم ۵ ویلچر اهدا کنیم. اولین همایش روز جهانی معلولین با حضور مسئولین استانی و شهرستانی را باهدف آشنایی بیشتر بازندگی معلولین در سال ۹۵ و اولین جشن بزرگ روز جهانی معلولین رو در سال ۹۶ باهدف جذب خیرین برای خرید ویلچر و تخت بیمارستانی برگزار و تا قبل از کرونا ادامه داشت. چند سال پی‌درپی افطاری‌های بزرگ با کمک خیرین در مسجد جامع و تالار با حضور مسئولین شهرستانی و استانی باهدف رسیدگی به مشکلات جامعه هدف بهزیستی برگزار شد. چندین سال پی‌درپی بازارچه‌های خیریه برگزار و اولین بازارچه محصولات افراد دارای معلولیت در سال ۹۵ در لنگرود باهدف کمک به جامعه هدف و همچنین تشکیل بازارچه برای افراد عادی جامعه که مکانی برای فروش محصولات نداشتند و اهدای سود فروش از طرف ایشان برای خرید ویلچر برگزار شد. توضیح جزئیات چگونگی برگزاری برنامه و اینکه چه کمک‌هایی از مردم دریافت تا چنین اقدامات جمعی در شهر صورت بگیرد در این مصاحبه نمی‌گنجد.

در حوزه پیشگیری به مدت ۵ سال تا قبل از کرونا کارگاههای باشگاه مدرسین که در واقع آموزش روانشناسان در حوزه ازدواج و خانواده بود وبسیار مورد استقبال قرار گرفت و لنگرود موفق عمل کرد و همچنین به مدت ۳ سال است که مجری غربالگری شنوایی شرق گیلان در شهرستان‌های لنگرود رودسر و املش رابرعهده دارم. اولین کارگاه تربیت جنسی و اولین نشست تخصصی تربیت جنسی رو در شهرستان لنگرود باوجود تمام موانع برگزار کردم.

در سال ۹۶ با مجوز سازمان و حمایت ریاست وقت مسئولیت اورژانس اجتماعی۱۲۳ و تجهیز و جذب نیرو شروع و افتتاحیه آن را بر عهده و به مدت یک سال ونیم فعالیت داشتم.در سال ۹۷ ، ۹۸ ، ۹۹ نائب رئیس هیئت ورزش‌های جانبازان و معلولین شهرستان لنگرود بودم که گروه والیبال بانوان نشسته رو در لنگرود احیا و در مسابقات بین استانی حضور یافتند. و به سایر زمینه‌های ورزشی توجه و مسابقاتی چون دارت و تیراندازی برگزار شد‌

 

در دوران کرونا با کمک دوستان کمپین یاری تشکیل دادیم و بیش از یک میلیارد کمک‌های مردمی دریافت و در قالب کمک به بیمارستان‌های شرق گیلان و تهیه سبد کالا به نیازمندان هزینه شد و همچنین ۲۰ کپسول اکسیژن با حمایت مردم تهیه و در تمام دوران کرونا به‌رایگان به افراد امانت‌داده می‌شد و همچنان ادامه دارد.فعالیت درزمینهٔ مناسب‌سازی سطح شهر که از بزرگ‌ترین دغدغه‌های امروز بنده هست و بسیار در این زمینه جلسه و همایش برگزار شد اما دریغ که هنوز توسط شهرداران شهرستان لنگرود جدی گرفته نمی‌شود.


مشوقی هم‌دراین زمینه داشتید؟

در این مسیر بالاترین مشوقم دغدغه های اجتماعی خودم بود که مسیر را برایم هموار میکرد. و سپس اطرافیانم و بخصوص افراد دارای معلولیت که حس نزدیکی بیشتری به بنده داشتن و رضایت ازاین فعالیتها در چهره شان موج می زد سبب شد بیشتر به فعالیت و خدمت برایشان انگیزه پیدا کنم. به مدت چند سال در ساختمانی زندگی کردم که طبقه بالا دارای یک معلول ضایع نخاعی بود و این همزیستی از نزدیک مرا بیشتر بامشکلات این خانواده ها آشنا و تشویق شدم تلاشم را برای بهتر زیستن این افراد انجام دهم. وقتی وارد این مسیر میشوی دیگر توقف جایز نیست و هرروز با مشکلات جدیدی از این خانواده ها روبرو هستیم که یک مددکار را وادار به تلاش بیشتری میکند.

 

با چه چالش ها ومشکلاتی دراین راه مواجه بودید؟

بهرحال هر فعالیتی چالشها ومشکلات خودش را دارد بخصوص اگر گامی برای اولین بار یا موضوعی جدید باشد، اما چون هدف خدمت به جامعه هدف بهزیستی است دربیشتر موارد حل شد فقط گاهی برای برگزاری بعضی کارگاهها که موضوعات بروز جامعه هست مثل تربیت جنسی کودکان موانع فکری زیادی باعث میشود کمتر در این حوزه ها درشهرستان فعالیت گردد‌. یا زمانیکه بعنوان نماینده مناسب سازی پیگیر اصلاح مبلمان شهری بودم بااینکه نامه مستقیم از فرمانداری داشتیم مسئولین ادارات مانع تصویربرداری یا پیگیری میشدند و هنوز هم همکاری ها ضعیف است و بسیاری از ادارات و سطح شهر از مناسب سازی برخوردار نیستند که یکی از بزرگترین دغدغه های بنده دسترس بودن امکانات شهری برای تمام افراد دارای معلولیت است که از خانه نشینی رها گردند.

 


خاطره ای هست در طول دورانی که کارکردید و دوست داشته باشید مطرحش کنید؟

در دوران مددکاری خاطرات زیاد است، اما یکی از خاطرات شیرین بنده آشنایی اتفاقی پایک فردی بود که TS بود. روزی فردی را دیدم که غمگین و گریان است ازایشان دعوت کردم چندساعتی باهم گفتگو کنیم که طی گفتگو مشخص شد فعلاً پسر است با لباس دخترانه و تمایلاتش زنانه است و ازاینکه قضاوت نشد و واکنش عادی داشتم تعجب کرد، به ایشان قول کمک دادم. و بالاخره باهمکاری ریاست وقت و نماینده و خیرین ایشان موفق به جراحی و تغییر هویت شدند و درحال حاضر باشغل ناخن کاری امرار معاش دارد نجات این فرد که دریک خانواده آسیب پذیر بوده و ۳ خودکشی درزندگی داشت یکی از حس های خوب زندگیست و یک مددکار تمام تلاشش کمک و نجات افراد است و قضاوت، نصیحت یا طرد کردن در برنامه اش جایی ندارد.


به‌عنوان یک بانوی موفق چه توصیه ای برای بانوان عزیز گیلانی دارید؟

اولین گام برای موفقیت زنان بالابردن عزت نفس است باتوجه به اینکه در جامعه ای زندگی میکنیم که تبعیض جنسیتی وجود دارد و کار کردن برای زنان را سخت تر کرده است اما با تمام موانع وقتی میبینند که در راهی که درپیش داری باانگیزه هستی و موفق عمل میکنی به ناچار موانع را کنار میزنند و هرگز دست از رویاها واهداف و آرزوها دست نکشید زیرا که انسانی که حس پرواز بدارد و دست از پرواز بکشد از درون خواهد مرد. خود را باور بداریم تا دیگران نیز مارا باور کنند.

 

حرف اخر:

امیدوارم مسئولین توجه بیشتری به جامعه زنان داشته باشند و تمام زنان جامعه به آن حد اعتماد به نفس رفاه و آرامش برسند که دیگر شاهد هیچگونه آسیب اجتماعی نسبت به این قشر جامعه نباشیم که متاسفانه این روزها آمار آسیبهای اجتماعی زنان بیش از حد شده است و دریغ از اینکه یک جامعه اصلاح نمیشود مگر آنکه زنان آن جامعه اصلاح شوند و موفقیت وشادی یک جامعه در گرو موفقیت زنان آن جامعه و شاد بودن زنان است زیرا مسئولیت بزرگ انسان پروری را برعهده دارند.