به گزارش ندای گیلان،سرانجام ترامپ رسماً از آن چه در رسانه‌ها «معامله قرن» یاد می‌شد رونمایی کرد و آن را چشم‌انداز صلح نامید. در دو سال گذشته گمانه‌زنی‌های زیادی درباره آن شده بود؛ از محل پایتخت فلسطین تا وضعیت قدس و راه ارتباطی میان غزه و کرانه باختری و آینده شهرک‌های ساخته شده در کرانه باختری.بخش بسیاری از گمانه‌زنی‌ها و ادعاهای فاش شده پیشین به حقیقت پیوست و دیگر گمانه‌زنی نیست بلکه یک سند سیاسی است که آمریکا آن‌ها را به رسمیت شناخته است.

آمریکا برای تحقق معامله قرن، اقدامات مختلفی طی دو سال گذشته انجام داده بود. انتقال سفارت آمریکا به قدس، به رسمیت شناختن جولان به‌عنوان خاک سرزمین‌های اشغالی، حذف نام دولت فلسطین از سایت وزارت خارجه آمریکا و قطع کمک‌های مالی به سازمان آنروا (آوارگان فلسطینی) نمونه‌ای از مهم‌ترین اقدامات بود.این عبارات را به خاطر بسپارید: «بهبود سه برابری اقتصاد فلسطینی‌ها، ایجاد راه ارتباطی امن میان غزه و کرانه باختری، ایجاد بیش از یک‌میلیون فرصت شغلی، وعده ۵۰ میلیاردی سرمایه‌گذاری خارجی و فرصت طلایی برای فلسطینیان که دولتی به نام خود داشته باشند.»

این عبارات بخشی از وعده‌های ترامپ به فلسطینیان در شب رونمایی از معامله قرن بود. وعده‌هایی که در حاشیه نقشه ای عجیب از دولت فلسطینی ارائه شد. وعده‌هایی که با شروطی از جمله خلع سلاح تمام جریانات مقاومت و پذیرش تمام معامله قرن از سوی فلسطینیان هم همراه بوده است.

جارد کوشنر، داماد ترامپ در مصاحبه با اسکای‌نیوز گفته است: اگر فلسطینی‌ها قبول کنند مذاکره کنند از فرصت‌های سرمایه‌گذاری و اشتغال بهره‌مند خواهند شد!اما تاریخ نشان داده این طرح‌های صلح تنها یک گام برای برداشتن گام‌های بعدی در اشغالگری کامل است.

بر اساس توافق مشهور به اسلو که میان یاسر عرفات به نمایندگی ساف و اسحاق رابین به نمایندگی رژیم صهیونیستی در سال 1993 امضا شد، قرار بر این شد که ساف به ازای به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی به‌عنوان نماینده فلسطینیان از سوی صهیونیست‌ها به‌عنوان دولت فلسطینی شناخته شود و صهیونیست‌ها هم از کرانه باختری و نوار غزه (مرزهای 1967) عقب‌نشینی کنند.همچنین بر اساس اسلو موضوعات اصلی ظرف پنج سال از طریق مذاکره باید موردتوافق نهایی قرار می‌گرفتند و دو طرف بر پایه یک معاهده، پایان منازعه را اعلام می کردند.

موضوعات اصلی عبارت بودند از: تعیین تکلیف شهر قدس، بازگشت آوارگان فلسطینی، شهرک‌های صهیونیست نشین که در سرزمین‌های اشغالی سال 1967 ساخته‌شده‌اند و تعیین مرزهای مشترک.حال با گذشت بیش از 25 سال از توافق اسلو نه تنها رژیم صهیونیستی از مناطق اشغالی 1967 عقب‌نشینی نکرده، حتی تشکیلات خودگردان هرگز به‌عنوان دولت فلسطینی به رسمیت شناخته نشده است.

اسلو در حقیقت کلیدواژه ماهیت و مشروعیت وجودی تداوم اشغالگری صهیونیست‌ها بود.نتانیاهو رسما و با تمام وقاحت اعلام می کند: ترامپ حق حاکمیت اسرائیل بر غور اردن(بخشی از کرانه باختری) را به رسمیت شناخته است. طرح‌های قبلی همگی شکست خورد زیرا منافع اساسی “اسرائیل” و خواسته‌های فلسطینیان در آن گنجانده نشده بود. سخنان نتانیاهو در خصوص طرح های پیشین به خوبی فاش می کند که این طرح ها هیچ کدام با هدف پایان و حل مسئله نیست.معامله قرن و حضور برخی سفرای عربی در اجلاس رونمایی آن، نه تنها مقدمه‌ای برای حل مسئله فلسطین نخواهد بود، بلکه نقطه شروعی برای آغاز گام‌های بعدی اشغالگری خواهد بود.

روزی که برخی کشورهای عربی چون یاسر عرفات از تصمیم خود در امضای توافق با صهیونیست‌ها پشیمان باشند دور نیست؛ اما کاش آن روز آن‌قدر دیر نباشد که پشیمانی و تلاش برای جبران به داستان ترور عرفات ختم شود.تشکیلات خودگردان و محمود عباس، اسرائیل را به لغو اسلو و خروج از آن در حالی تهدید می‌کنند که با رونمایی از معامله قرن عملاً طرح اسلو به پایان خط رسیده و حالا طیف سازشگر عربی- فلسطینی باید برای خواسته‌ها و آرزوهایی کمتر از مرزهای 1967، قدس شریف، بازگشت آوارگان و وعده‌های اسلو تلاش و التماس کنند. مسیر تاریخ روشن است؛ تنها راه فلسطین مقاومت مسلحانه است، همان‌گونه که غزه و لبنان آزاد شد.

نگاه آزاد: همه آنچه که باید در مورد معامله قرن بدانید

1. نخست این که این طرح به طور یکجانبه به گونه ای تنظیم شده است که رضایت صهیونیست ها را به دنبال داشته باشد.

2. دوم این که تمامی قطعنامه های شورای امنیت از جمله قطعنامه 242 مبنی بر تشکیل کشور فلسطینی در مرزهای 1967 به پایتختی قدس شرقی را نادیده گرفته است.

3. سوم این که حق بازگشت آوارگان فلسطینی که شمار آن ها هم اکنون بیش از پنج میلیون نفر است نادیده گرفته  است.

4. چهارم این که معلوم نیست که کشور فلسطینی در کجا و چه محدوده ای باید تشکیل شود و این محدوده را کمیته ای اسرائیلی / آمریکایی تعیین می کنند و فلسطینی ها در آن نقش نخواهند داشت.

5. پنجم این که تعیین مرزها در کمیته ای که طرف فلسطینی هیچ حق اظهار نظری در آن ندارد به معنای آن است که توسعه طلبی رژیم صهیونیستی پایان ندارد و در صورت پذیرش این طرح از سوی فلسطینی ها باید منتظر بود تا با گذشت زمان،طرف اسرائیلی حتی به همین طرح معامله قرن هم راضی نشود و به توسعه طلبی خود ادامه دهد چنان چه پیش از این هم با خرید زمان  و در فقدان واکنش مناسب طرف فلسطینی وجهان اسلام، به توسعه طلبی خود ادامه داده است.

نقشه طرح معامله قرن

امادر خصوص واکنش فلسطینی ها و کشورهای عربی نیز به چند نکته اشاره می شود؛ نخست این که به نظر می رسد  عربستان، امارات، عمان وبحرین با این طرح موافقت کرده اند چنان که پیش از این هم محمدبن سلمان درباره برخی جزئیات این طرح به مواردی اشاره کرده بود که اکنون ترامپ آن ها را رونمایی کرد.این طیف اعراب سازشکار با آگاهی از جنایت‌های ضد بشری رژیم صهیونیستی در بیش از 70 سال گذشته، عامدانه یا از روی غفلت راهبردی چشم خود را روی این جنایت‌ها بسته اند .