به گزارش ندای گیلان،شهاب حسینی در مقابل آماج توهین ها به بیانیه اول خود در رابطه با مخالفتش به انصراف از جشنواره فیلم فجر، بیانیه دیگری در صفحه اینستاگرامی خود منتشر کرد:

باز هم سلام،

اینبار خاصه به همه کسانی که بنده را آماج سیل انتقادات، قضاوتها، فحاشی ها و نفرین ها قرار دادندو حتی به فرزندان بیگناه بنده هم رحم نکردند.

در برابر شما ادب می کنم و با نگاهی چون لقمان به شما می نگرم و پرهیز می کنم از آنچه شما انجام داده اید.

همینطور که فهمم شد با این خشونتی که در وجود شماست، چنانچه در مسند قدرت بودید، عملکردی بهتر از آنچه امروز شاهد هستیم نداشتید.

بار چندمی است که بنده را به دلیل ابراز عقایدم به بدترین شکل مورد عتاب قرار می دهید و انگ وابستگی سیاسی می زنید.

به مدد خدای بنده نوازم، بند ناف ارتزاق اعتباری و اقتصادی زندگیم جز به درگاه رحمتش وصل نیست که وسیله آنرا در درون روح و قلبم به ودیعه نهاده.
به لطف یار، نان بازو میخورم.

ارادتمند تمامی انبیا و اولیا در تمام ادوار تاریخ بشریت هستم، آن نیز با سوختن خود جهان اطراف خود را روشنی بخشیدند. و بیش از آن‌همواره در تقابل با قدرت های زمانه خویش بودند.

قدرت هایی که به گواه تاریخ، تعدادی از آنان حتی خود را به زینت شریعت دینی آراسته و در ظاخر به مناسک آن عمل می کردند.

با مطالعه تاریخ به خصوص در احوالات ائمه اطهار علیهم السلام به روشنی با آن‌مواجه میشویم.

بنده در نام فامیلم نام کسی را در شناسنامه دارم که خود یگانه مظهر ایستادگی در برابر قدرت نامشروع نامطلوب وقت بود.

عشق و ارادت قلبی به پیامبر اکرم و امامان معصوم، به واسطه پدرم در تار و پودم‌تنیده، و حتی به قیمت جان حاضر به فروختن آن به بهای ناچیز وابستگی سیاسی و فکری به هیچ نهاد قدرتی چه در ایران و چه در خارج از ایران، نبوده و نیستم .
تا خدا بنده نواز است، به خلقش چه نیاز؟

جامعه ام بدند تا آخر عمر و به هیچ بهایی دست از عقیده قلبی ام نخواهم کشید.

بنابراین انتصاب هرکسی که از اعتقادش سخن می گوید، به نهاد قدرت صرفا به خاطر تشابه گفتار اعتقادی در ظاهر، قضاوتی است که طبعا از کم آگاهی نشات میگیرد.

بنده هم به عنوان یک ایرانی، دل در گرو سرزمینم و مردم آن دارم.

منتقد بسیاری از مواردی هستم که بر سر جامعه ام آمده.
منتقد عدم وجود صبوری لازم برای شنیدن اعتراضات به حق مردم هستم
منتقد نوع رویارویی با مردم پرسشگر در سال هشتادو هشت هستم.
منتقد کشته شدن هموطنانم در آبان ماه.

منتقد آن دستپاچگی و عجله ای هستم که منجر به فاجعه سقوط هواپیمای مسافربری شد.
این را معتقدم الان وقت کنارکشیدن نیست.
تحریم فستیوال و عدم حضور راه چاره نیست.
چرا که جا برای کسانی باز میشود که انگیزه های دیگری دارند.
الان باید بود و حرف زد.
دست از ظاهر بینی برداریم.

چطور میتوانیم دست از انصراف برداریم، در حالی که کارهایی در کارنامه خود داریم، که بودجه آن از نهادهای قدرت تامین شده است؟ اگر ریاکاری نیست، پس چیست؟

به اندازه مثنوی هفتاد من میتوان نوشت، اما در حوصله مخاطب نمیگنجد.
دیر یا زود ناگزیر از ترک این گردونه عظیم خواهیم شد.
هرکه هستیم، هرکجا‌هستیم و بر هر مسندی که تکیه زده ایم .

سید شهاب حسینی