به گزارش ندای گیلان به قلم علیرضا انصاری؛ اگر انتخابات اخیر ریاست جمهوری را به نتیجه صرف عددی آن تقلیل دهیم و در ورای این عدد و رقم به پیام ها و پیامدهای آن توجه نکنیم ، این تحلیل ، ساده انگارانه ، راهزن و گمراه کننده خواهد بود .

هم فرایند انتخابات و رفتار انتخاباتی مردم و هم نتیجه به دست آمده در این انتخابات را نمی توان و نباید با متر و معیار انتخاباتهای گذشته مورد سنجش و ارزیابی قرار داد.

آنچه عجالتا می توان به عنوان تفاوت عمده انتخابات این دوره با دوره های قبل ذکر کرد ، افزایش میزان مشارکت مرحله دوم انتخابات نسبت به مرحله اول است که غالبا در انتخاباتهای گذشته، این نرخ برعکس بود.

انتخابات این دوره نشان داد :

یکم : یکی از شائبه ها و شایعه هایی که در فضای انتخابات مطرح بود و از جانب شبکه های فارسی زبان خارجی و بعضا برخی افراد و جریانات داخلی دامن زده می شد این بود که گفته می شد ؛ رئیس جمهور از قبل تعیین شده و انتخابات یک امر نمایشی است نهایتا نامزدی که اسم او از صندوق رای به عنوان برنده انتخابات بیرون آمد و به عنوان رئیس جمهور منتخب معرفی شد ؛ همان نامزد یا نامزدهایی نبود که به عنوان نامزد از قبل تعیین شده ، در مجامع و محافل نامشان به گوش می خورد.

دوم: انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم یک انتخابات رقابتی در عین حال حدود پنجاه درصدی بود که نسبت به انتخابات قبل ریاست جمهوری که اتفاقا رقابتی نبود ، فقط یک درصد افزایش داشت.این میزان مشارکت برازنده نظامی نیست که بر اساس جمهوری بنا شده و حسب اصول قانون اساسی، حق تعیین سرنوشت و انتخاب ارکان نظام به آحاد مردم واگذار شده است.شایسته آن است که همه ارکان نظام و جریانات سیاسی این ضعف و ناکامی را بپذیرند و برای جلب اعتماد از دست رفته چاره ای بیندیشند.

سوم: ارزیابی عملکرد و رفتار انتخاباتی جریانات سیاسی، نشان دهنده آن است که اصلاح طلبان به عنوان یک جریان سیاسی ، حرفه ای ترین رفتار حزبی و تشکیلاتی را با معرفی سه نفر به عنوان نامزد این جریان ، قبل از اعلام صلاحیتها، از خود بروز دادند و با پایبندی به این موضع، صادقانه به چرخه انتخابات ورود کردند و به عنوان پیروز میدان انتخابات در هر دو مرحله شناخته شدند و نشان دادند حتی در انتخاباتی که میزان مشارکت چهل یا پنجاه درصد هم باشد؛ می توانند اعتماد اکثریت رای دهندگان را جلب کنند و نامزد خود را راهی پاستور نمایند .

چهارم :  نتیجه نهایی انتخابات ، حاکی از نارضایتی اکثر رای دهندگان از سیاست های جاری و روبرگردانی از برنامه های دولت سیزدهم است . این امر قبل از هر چیز ناکامی و نارسائی سیاست های تبلیغاتی دستگاهای تبلیغی از قبیل صدا و سیما ، تریبون های نماز جمعه ، خطبا و نویسندگان در فضای عمومی و مجازی را آشکار می سازد که یکنواخت و یک صدا ‌،عملکرد سی و سه ماهه دولت سیزدهم را در هاله ای از تقدس و نقدناپذیری به نمایش در آورده بودند ؛ اما اکثریت رای دهندگان با رای به نامزدی که با حفظ حرمت رئیس شهید دولت سیزدهم ، رویکردش اجتناب از تداوم برنامه دولت قبل بود ؛ مخالفت خود را با این خط تبلیغی ابراز و بر آن خط بطلان کشیدند و نشان دادند حکمرانی یک امر مقدس و نقدناپذیر نیست ؛ بلکه یک پدیده بشری و عرفی است که می تواند لغزشگاه و حتی مهلکه باشد.