به گزارش‌‌‌‌‌ندای گیلان به نقل از خبرنگار بورس خبرگزاری فارس؛ عبور از جاده مخصوص کرج مروری بر چندین دهه خاطره از انقلاب صنعتی ایران است با این تفاوت که برند های صنعت ایرانی دیگر نام و نشان گذشته را ندارند.برندهایی همچون ارج، آزمایش، نساجی مازندران، پارس الکتریک، هپکو، کفش ملی، چیت ری، عالی نسب، علاءالدین، مخمل کاشان،گروه یزد باف، چیت سازی ، کارتن سازی پارس ، کفش بلا، کربن ایران، ساسان ، لاستیکی سهند ، ایران تایر و ده ها شرکت دیگر همگی در روزگاری نه چندان دور هویت صنعت ایرانی را یدک می کشیدند، اما امروز از رونق افتادهاند و اسم برخی از آنها فقط در آلبوم خاطرات مرور میشود.این در حالی است که ادبیات مالی دنیا با تغییر گفتمان خود، دولتها امروزه ضمن پرهیز از بنگاهداری همه تلاش خود را بر حفظ صنایع مولد و توسعه آنها نهاده است.در این باره می توان به کارخانه تولید نوشت افزار فابرکاستل (Faber Castell) اشاره کرد که در سال 1761 (255 سال قبل) یعنی درست در زمانی که آدام اسمیت پدر علم اقتصاد در 36 سالگی به سر می برد، توسط کاسپر فابر در نورنبرگ آلمان تأسیس و تاکنون توسط خانواده فابر این کارخانه با قدمت اداره میشود.اما چگونه می شود که فابر، قدیمیترین کارخانه تولید لوازم تحریر دنیا با ساخت سالانه نزدیک به 2 میلیارد مداد، همچنان تا امروز ادامه حیات می دهد، اما برند ها و کارخانجات ایرانیباید چشم انداز خود را با شانس و اقبال ترسیم کنند، اکثر کارخانهها جوان مرگ میشوند.دلیل اصلی ورشکستگی این شرکتها، عدم وجود دانش مدیریت بنگاهها، بی توجهی به مفهوم تحقیق و توسعه، واردات بی رویه و قاچاق کالا به کشور، سود بالای بانکی، قوانین دست و پاگیر کار، قانون تامین اجتماعی، نرخ های مالیاتی، عدم توجه به بازار، عدم بازاریابی و فن ارائه کالا به بازار، فرهنگ مصرف گرایی و تغییر ذائقه مردم به کالای وارداتی، بالا بودن هزینه تولید و عدم مدیریت در یک کلام است.