ندای گیلان:رییس سازمان چای کشور گفت: محصول سنواتی باید تنها به دو شکل عرضه شوند؛ صادر شوند یا اینکه به کمپوست تبدیل شوند.

محمدولی روزبهان گفت: در دهه اخیر به ویژه‌ زمانی که سازمان چای منحل شد بخش زیادی از چای کارخانه‌های داخلی روی دستشان ماند که البته به تدریج صادر شد و بخش دیگری به شکل دیگر به بازار عرضه شد اما طی ماه‌های اخیر جلوی عرضه آن را در بازار گرفتیم، چرا که برخی از آن‌ها به صورت گسترده عرضه شد و در این زمینه ابتدا هدف‌مان این بود که از عرضه چای که در انبارهای رسمی و شناسنامه‌دار بود، جلوگیری کنیم چرا که این محصول سنواتی تنها به دو شکل باید عرضه شوند؛ صادر شوند یا اینکه به کمپوست تبدیل شوند.

وی افزود: بر این اساس مقرر شد چای سنواتی تحت‌الحفظ از کشور خارج شود و به جز این هدف اجازه بارگیری ندارند. البته قسمت اعظم آن از کشور خارج شده و در حال حاضر با ذخایر سازمان تعاون روستایی حدود ۴۰ هزار تن آن باقی مانده است.

محمدولی روزبهان در ادامه درخصوص میزان برداشت برگ سبز چای در هر هکتار ادامه داد: با توجه به شرایط بوته‌های چای در کشور، میانگین برداشت در ایران بیشتر از نرم جهانی است گرچه ممکن است در کشوری مانند ترکیه وضعیتی بدتر از ایران داشته باشد. اما کشورهایی که چای کیفی خوبی تولید می‌کند میزان برداشت کمتری نسبت به ایران دارند، چرا که هرچه از غنچه یعنی همان چای سفید به سمت برگ‌های بازتر و بزرگ‌تر بیایید کیفیت نیز کاهش می‌یابد برگ‌های بالایی بوته‌های چای هرچه بالاتر نیز می‌رود کیفیت بالاتری نیز دارد.

وی اضافه کرد: در گذشته یک کیلوگرم چای قیمتی معادل یک کیلوگرم برنج مرغوب شمال داشت اما در حال حاضر اینگونه نیست، چرا که هر کیلوگرم برنج حدود ۷۵۰۰ تومان قیمت دارد در حالی که ارزش یک کیلوگرم برگ سبز ۱۳۰۰ تومان است؛ یعنی هر پنج کیلوگرم برگ سبز حقوق یک کارگر می‌شد اما الان یک کارگر ۵۰ هزار تومان می‌گیرد و پنج کیلوگرم برگ سبز حدود ۷۰۰۰ تومان می‌شود.

رییس سازمان چای کشور تصریح کرد: بنابراین باید حدود ۳۵ کیلوگرم برگ سبز را به عنوان حقوق یک روز یک کارگر را در نظر گرفت. این در حالی است که روزی چای یکی از پردرآمدترین محصولات کشاورزی کشور به شمار می‌رفت.

چقدر از باغ‌های چای به سیستم آبیاری تحت فشار مجهز هستند؟

روزبهان خاطرنشان کرد: در حال حاضر از ۲۰ هزار هکتار باغات چای فقط حدود ۵۰۰ هکتار( ۲٫۵ درصد) مجهز به سیستم آبیاری تحت فشار است. در حالی که ۱۰ سال پیش، بیش از ۵۰۰۰ هکتار آبیاری تحت فشار در باغات چای داشتیم اما همه این تجهیزات از بین رفته است. چایکاران باغ‌های خود را فروختند یا اینکه چند قطعه زمین با هم بودند، یک قطعه آن جدا شده و کسی هم توجهی نکرده است. اما با توجه به اینکه ۸۵ درصد هزینه سیستم آبیاری تحت فشار را دولت پرداخت می‌کند اگر این سیستم را اجرا کنیم می‌توانیم محصول را تا دو و نیم برابر افزایش دهیم، یعنی می‌توانیم به رکوردهای ۱۸ یا ۲۰ تن در هکتار نزدیک شویم و حتی اگر آبیاری تحت فشار را در سطح ۲۰۰۰ هکتار از باغات اجرا کنیم می‌توانیم حتی با در نظر گرفتن تولید هفت تنی در هر هکتار حدود ۱۴ هزار تن به تولید حدود ۶۴ هزار تنی برگ سبز در سال گذشته اضافه کنیم.

ارزش اقتصادی چای مصرفی در کشور چقدر است؟

روزبهان گفت: چای را در دو زمینه می‌توان مدنظر قرار داد یکی در اقتصاد استان و منطقه و دوم در اقتصاد کشور. در اقتصاد استان‌های گیلان و مازندران چای یک رکن اصلی اشتغال و درآمد و ایجاد ثروت است، چرا که در سال‌هایی که چای پررونق است بازار گیلان و مازندران نیز رونق بیشتری دارد و به عنوان مثال این هشت میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومانی که تاکنون وام به زراعی دادیم و پیش‌بینی می‌کنیم تا حدود ۱۵ میلیارد تومان هم برسد تاثیر روانی روی مردم گذاشته است، چرا که چایکاران بیش از ۱۰ سال است که وامی به عنوان وام به زراعی دریافت نکرده‌اند و همین سبب شده تا رونق به باغات نیز بازگردد.

وی افزود: این روند از حالت نزولی به حالت تعادل رسیده است و برای سال جاری برای اولین بار حدود ۲۰۰۰ هکتار باغ رها شده سال‌های قبل را داریم که دوباره هرس شده، احیاء شده و اعلام کردیم که به این باغ‌ها هم وام می‌دهیم آن‌ها نیز که طی چند سال پیش تاکنون از گردونه تولید خارج شده بودند دوباره به ادامه تولید امیدوار شده‌اند.

محمدولی روزبهان تصریح کرد: دومین تاثیر چای در اقتصاد کشور است که علی رغم ناچیز بودن آن نسبت به دیگر محصولات در سبد مصرفی خانوار اهمیت بسزایی دارد؛ به عنوان مثال هر فرد در طول روز حدود ۴۰ تومان چای می‌خورد که برای یک خانواده چهار نفره در روز به حدود ۱۷۰ تا ۲۰۰ تومان می‌رسد (با احتساب قیمتی بین چای ایرانی و خارجی)، در حالی که یک نان بربری ۶۰۰ تومان است اما شاید برخی از محصولات غذایی میوه‌ها در کشور نباشند هیچ اتفاقی نیفتد اما چای یکی از پایه‌های تغذیه، پذیرایی و وعده‌های غذایی است و نمی‌تواند نباشد. از سوی دیگر همین چای در کشور ۶۰۰ میلیون دلار ارزش اقتصادی دارد که البته مجموع تولید و واردات این محصول می‌شود، چرا که در کشور ۱۱۰ هزار تن چای در کشور نیاز داریم که متوسط کیلویی حدود پنج تا شش دلار به رقمی حدود ۶۰۰ میلیون دلار می‌رسیم که حدود ۱۲۰ میلیارد تومان آن ارزش تولید داخل بوده و مابقی نیز به واردات برمی‌گردد.