به گزارش ندای گیلان،سفر وزیر خارجه آلمان به ایران تفاوت ماهوی با سفر شینزو آبه دارد. هدف هایکو ماس از این سفر موضوع برجام و متقاعد کردن ایران برای ادامه برجام است، اما نخست وزیر ژاپن چندان کاری با توافق برجام ندارد و می‌آید که درخصوص مسائل بین تهران و واشنگتن تاثیرگذاری کرده و میانجی باشد.

همانطور که می‌دانیم سفر «آبه» به ایران دقیقا پس از سفر رئیس‌جمهور ایالات متحده به ژاپن برنامه‌ریزی شد و همین امر نشان می‌دهد که فارغ از مسائل دوجانبه، هدف اولین سفر بالاترین مقام اجرایی ژاپن به ایران بعد از 40 سال، مسأله روابط ایران و آمریکا و جلوگیری از افزایش تنش‌ها میان این دو کشور است.

ژاپن در مدت اخیر بارها بر ضرورت حفظ برجام و لزوم پایبندی ایران به این توافق تأکید کرده اما این سفر دستور کار متفاوتی دارد و بیش از آنکه به مسائل دوجانبه یا برجام مربوط باشد، به آمریکا مربوط است.

یکی از اهدافی که از سوی ژاپن دنبال می‌شود، ارائه طرحی به منظور جلب رضایت دو کشور ایران و آمریکا برای بازگشت به میز مذاکره است؛ هدفی که دستیابی به آن با توجه به شرایطی که تهران و واشنگتن مطرح کرده‌اند، دور از دسترس به نظر می‌رسد.

مسأله این است که آمریکا به طور کامل از برجام خارج شده و بازگشت به برجام برای این کشور نوعی خودکشی سیاسی تلقی می‌شود. از سوی دیگر ایران نیز اصرار دارد که تنها با بازگشت ایالات متحده به برجام حاضر به مذاکره خواهد بود و چنین وضعیتی مطمئنا با میانجی‌گری و سفری دو روزه به آسانی تغییر نخواهد کرد.

باید دید ژاپنی‌ها چه طرحی را به ایران ارائه خواهند داد تا بتوانند ایران را راضی به مذاکره کند. این طرح هرچه باشد، مطمئناً مورد تأیید آمریکا است و با تأیید این کشور ارائه خواهد شد و تهران پس از مشاهده طرح و بررسی آن می‌تواند، تصمیم‌گیری منطقی و صحیحی در این خصوص داشته باشد.

هایکو ماس اما درپی ضرب‌الاجل ایران آمده تا مانع خروج کامل ایران از برجام و کاهش تعهدات برجامی شود. از همان ابتدا که اروپا اعلام کرد می‌خواهد بدون آمریکا در برجام باقی بماند و این توافق را که با تضمین شورای امنیت سازمان ملل اجرایی شده حفظ کند، می‌دانستیم که برجام به نفع همه از جمله اروپا خواهد بود و آن‌ها از این توافق سود می‌برند.

مسأله آنجاست که آنها توانایی اعطای امتیاز به ایران را ندارند. یعنی اروپا می‌خواهد برجام را حفظ کند اما هژمونی مالی آمریکا مانع از آن می‌شود که تجارت با ایران برقرار بماند. به ویژه آنکه دولت‌های اروپایی اتوریته و اقتدار لازم برای مجاب کردن شرکت‌های بزرگ برای حفظ یا گسترش روابط با ایران را ندارند.

اینستکس هم عملا نوعی مبادله پایاپای در چارچوب کالاهای اساسی تحریم نشده است که همان هم با توجه به مسائلی چون عدم تصویب لوایح FATF در کشور اجرایی نشده است. آمریکا از تسلط خود بر نظام پولی جهان سوءاستفاده می‌کند تا مانع از روابط اقتصادی کشورها با ایران شود و برای این مسأله باید چاره‌ای اندیشید.