ندای گیلان-نوشین میربلوک: در بحبوحه روزمرگی و فراز و نشیب های زندگی و زمانی که ناامیدی و بی‌انگیزگی بر انسان مستولی می شود، دیدن پشتکار و تلاش خستگی ناپذیر افرادی که به رغم همه سختی ها و مشکلات سد های بزرگ جلوی روی خود را کنار زده اند و بر قله موفقیت ایستاده اند، حالتان را خوب می کند! حالا اگر این فرد موفق یک زن باشد که سختی های دوچندان را تحمل کرده تا بهترین خودش باشد موضوع کمی متفاوت تر است.

زنان موفق در جامعه ما کم نیستند که با وجود نگاه های بعضاً خوشایند راه خود را در پیش گرفته اند و حالا پرآوازه شده اند. در ندای گیلان قصد داریم هر هفته سراغ یکی از این زنان موفق برویم و به گفتگو با آنان بپردازیم.

میهمان این هفته ندای گیلان در “شنبه ها با زنان موفق گیلانی، بانوی ورزشکار جوانی است که ورزش را از کودکی شروع کرده و علاوه بر دریافت گواهی مربیگری ۳۰ رشته ورزشی، گواهینامه رانندگی پایه یک و گواهینامه دریانوردی، چندین کتاب و مقاله را نیز به چاپ رسانده است. سحر که از کودکی رویایی رئیس جمهور شدن را در سر می پروراند حالا مربی تیم ملی قایقرانی بانوان ایران است و می گوید “هر مشکل و مانعی باشد از سر راهم برمی‌دارم البته اگر توضیحی بدهند که مشکل از کجاست. مشروح گفتگو را در ادامه می خوانید:

۱-لطفاخودتان را معرفی کنید و از تحصیلات و سوابق شغلی و ورزشی خود بگویید.

سحر رمضانپور بیست و نه ساله و از شش سالگی ورزش رادر رشته ژیمناستیک شروع کردم ،در رشته تربیت بدنی درس خواندم و در حال حاضر ترم آخر دکتری و در شرف دفاع رساله دکتری هستم،پنج کتاب چاپ با کمک اساتیدم به چاپ رساندم و همینطور چندین مقاله نیز در دست چاپ دارم،حدود ۳۰ رشته ورزشی مربیگری و داوری آن را دارم،گواهی نامه پایه یک رانندگی و همینطور گواهی نامه دریا نوردی نیز دارم.

۲-از کودکی چه هدفی را دنبال می کردید و آیا اکنون در جایگاهی هستید همان جایگاه مورد نظر کودکی تان است؟

وقتی خیلی کوچک‌‌ بودم‌ متوجه حس رهبری در خودم شدم و شاید باورتان نشود دوست داشتم رئیس جمهور بشوم ،حتی انشایم با این موضوع را هنوز هم دارم،اما وقتی کمی بزرگتر شدم و با شرایط آشنا شدم ارزو داشتم ملی پوش باشم،و کمی که از سنم گذشت حدودا در سنی که وارد قایقرانی شدم به محض وارد شدن ارزو‌ داشتم سر مربی تیم ملی بشوم.

و حالا آرزوهای بزرگتری رادر ذهن و وجودم دارم ،میدانید چی می‌خواهم بگویم ؟می‌خواهم بگویم بعضی از انسانها با رشد کردن سقف آرزو هایشان رشد می کند بله تقریبا به سرمربیگری تیم‌ ملی رسید، اما در انتخابی که بین ما و تهران برگزار شد(چون انتخابی تیم ملی ما تیمی بود) من اسم سر مربی خودم رابه عنوان سر مربی تیم ملی رد کردم. و خودم را مربی، خواستم با این کار به ورزشکارانم اخلاق ورزشی را بادآور شوم که اگر روزی حتی در مقابل سرمربی خودتان قرار گرفتید هرگز یادتان نرود چه کسی شما را که هر چند اراده داشتید به اینجا رسانده است .

اما بدلیل داور بودن سرمربی ما در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۹ قبول نکردند سرمربی همراه ما باشند اما در مسابقات تایلند از ایشان کمک می‌گرفتم.

و من خودم را سر مربی تیم ملی میدانم،چون تیم من بود،و بهترین نتیجه ای که گرفت چهارم جهان بود که این جایگاه بی سابقه در مسابقات جهانی دراگون بت بود.

۳-به عنوان یک زن چه موانعی برای پیشرفت شما وجود داشت و هم اکنون با چه چالش هایی روبه رو هستید؟

معمولا هر مشکل و مانعی باشد از سر راهم برمی‌دارم البته اگر توضیحی بدهند که مشکل از کجاست.خدا را شکر فرهنگ مردم ایران همیشه رو به پیشرفت است و مردم خیلی از من استقبال می‌کنند و بسیار تشویقم می‌کنند برای ادامه دادن و بالا تر رفتند.

۴- در طول مدت بحران پاندمی کووید ۱۹ چه چالش و مشکلاتی داشتید؟

این مشکل در سراسر دنیا به یک شکل بود، یعنی ترس از مرگ، و این مشکل کار مارا هم بسیار تحت تاثیر قرار می‌داد، بارها برای مسابقات آماده شدیم مثلا نمونه آخرش، مسابقات قهرمانی باشگاه های جهان که در لهستان بود ، بعدش مسابقات قهرمانی کشور که در تیر و مرداد بود. که به دلیل موج کرونا کنسل شد. اما همیشه حضرت حق را شاکرم که به من فرصت تلاش دوباره را می‌دهد. و شاکرم که همه بچه های تیمم سالم و سلامت هستند.

۵٫ مختصری از فعالیت های ورزشی تان بفرمایید.

اولین مقام های مسابقات آبهای خروشان (رفتینگ) در استان گیلان در سال های،۹۶.۹۷،۹۸ . چون من تنها قایق رفتینگ استان گیلان رو خریدم، به خودم جرات دادم چندین ماه دور از خانواده و در سختی آموزش ببینم البته گاها در این مسیر بچه های تیم هم همراهی می‌کردند.

بسیار سخت بود اما من توانستم نزدیک ۳۰ مربی به استان گیلان هدیه بدهم و فکر می‌کنم با این کار دین و وظیفه خود را ادا کردم و همینطور در دراگون بت که رشته اصلی بنده است توانستم ، مقام دوم مسابقات بین‌المللی تهران در سال ۹۶ را کسب کنم،و همینطور همان سال به عنوان کاپیتان تیم‌ ملی اعزامی به مسابقات۲۰۱۷ چین باشم، در سال ۹۷ توانستم تیم اعزام کنم به مسابقات بین‌المللی گرجستان و‌ مقام اول را کسب کردم، و بعدش در مسابقات آسیابی چین به عنوان مربی و سرپرست تیم ملی انتخاب شدم، و در پایان سال با سوم شدن در لیگ برگشت در بوشهر پرونده سال ۹۷ را بستم.
در سال ۹۸ که مهم ترین سال زندگی من بود ، توانستم با استفاده از علم و عمل به طور هم زمان در مسابقات استان با اختلاف بسیار قابل توجه اول بشوم که این مسابقه اولین قدم به سمت مربیگری تیم ملی بود.و بعد هم در مسابقات انتخابی تیم ملی که در تهران برگزار شد اول شدیم. و بعد وارد اردوی تیم ملی به تایلند اعزام شدیم و در نهایت در مسابقات جهانی تایلند بهترین عنوان کسب شده چهارم جهان بود.

۶-هدف و شعار شما در زندگی چیست و چه چیزی بیش از همه چیز برای شما مهم است؟

در هر مرحله ای از زندگی هرگز گذشته را فراموش نکنیم، و یادمان باشد که به لطف و عنایت حضرت حق به این مرحله رسیدیم، همیشه خداوند را ناظر بر اعمال خودمان ببینیم تا انشاالله از هر خطایی در امان باشیم.

۸٫برای ارتقا سلامت و نشاط چه توصیه هایی دارید؟

البته این سوال برای امثال ما که دوران کرونا رو دیده باید بگم هرگز ورزش و همینطور تغذیه سالم و حتی کارهایی که خوشحالمان میکند مثلا پرورش یک گلدان رو فراموش نکنیم ، چون این ما هستیم که باید آینده ایران را بسازیم یک ادم افسرده هیچ قدرتی ندارد، ما همیشه باید در تلاش باشیم برای بهتر شدن.

۹٫ و حرف اخر

خیلی دوستتان دارم ،امیدوارم زیر سایه حضرت حق همگی سالم و سلامت باشید.ورزش یادتان نرود.همیشه جای انتقاد از همه در زندگی ما وجود دارد.اما بیاییم مثل خداوند کمی بخشش را در زندگی مان برجسته تر کنیم ، به همدیگر رحم کنیم ، تا خداوند نیز به ما رحم کند.ممنونم از رسانه خوبتان که در این روزها بانوان رو فراموش نکردند.

گالری تصاویر سحر رمضانپور: