یادداشت:شهری به وسعت بازارهای رنگارنگ وهیاهوی مردمی که از صبح روانه روز مره گی شان میشوند وهنوز تاپاسی از شب نبض شهر آرام نگرفته است.
شهری که با وجود ترافیک خسته کننده و چاله وچوله های خیابان هایش برای همه رشتوندان زادگاهی دوست داشتنی است.اما این روزها حال خوشی ندارد
وگویی به حال خود رها شده است.شهری که بعنوان شهرخلاق خوراک درجهان معرفی شده وفقط این روزاها به همین اسم بسنده کرده است .از رودخانه های شهر تا خیابان ها ومبلمان شهری همگی به نوعی نشان از کم لطفی مسولین نسبت به شهر وشهروندان دارد بطوریکه شکافی عمیق بین مردم و مسولین کاملا احساس میشود.اگر قرار است عوارض ساختمانی وجریمه ها ودرآمد های دیگر صرف بهسازی شهر نشوند به کجا سرازیر میشوند وخرج چه اموری میشوند؟
برای برطرف کردن مشکلات شهری چه برنامه هایی وجود دارد؟هنوز هم به از هر بارندگی مشکلات آبگرفتگی و ترافیک
عاصی کننده اند.شهر بسوی فربه شدن پیش میرود اما زیرساخت های توسعه شهری کفایت آن را ندارند .مدیریت ماند شهری کاملا مطلوب عمل نمیکند .

در زمینه کودکان کار،جمع آوری زباله‌ها ،مبلمان شهری،حتی لکه گیری وآسفالت خیابان ها برنامه منجسم واساسی وجود ندارد.ماه هاست شورای شهر در کش وقوس انتخاب شهر دارا خیلی مشکلات مردم وشهر دور مانده اندوهنوز هم این رها شدگی رشت به حال خود ادامه دارد.تکلیف شهر شهر وند چه میشود؟حقوق شهروندی چگونه تعریف میشود؟مردم اگر مورد بی مهری قرار بگیرند حتما سطوح نهفته ای از خشونت و پرخاشگری را بروز میدهند.
نسبت به شهر خود احساس بی مسئولیتی می‌کنند .شهروندان باید از رفاه شهری و حقوق نسبی شهروندی که حق آنهاست برخوردار باشند بتوانند با آرامش خاطر به فعالیت های روزانه خود بپردازند.خودتان را جای مردمی بگذارید که شما را بر کرسی های قدرت نشانه اند به امید رسیدگی به مشکلات شهر و شهروندانش نه شعار سر دادن .منافع شخصی قدرت طلبی در طولانی مدت هرگز نتایج خوبی نخواهد داشت .امید است با دقت نظر و البته دلسوزی بیشتر داد شهر رشت برسیم.