شاید تا چند سال پیش موضوع گردوغبار در میان مسائل مختلف محیط زیست در سطح منطقه و جهان برای مجامع بین‌المللی، سازمان ملل و سازمان‌های وابسته چندان اهمیت و جایگاه ویژه‌ای نداشت و شاید علت آن این بود که نسبت به این مسئله نگاه جامع علمی وجود نداشت تا توجه‌ها به آن جلب شود. اما  اکنون  دنیا می‌داند  تغییر اقلیم اثرات سوئی بر جای گذاشته و لازم است نهادهای بین‌المللی برای کاهش این اثرات منفی اتفاق نظر جدی‌تری داشته باشند. جمهوری اسلامی ایران به دلیل اهمیت مسئله و تبعاتی که توفان‌های گردوغبار برای مردم و شهروندان به وجود آورده، در   سال‌های اخیر و به طور مستمر و فعال از سال ١٣٩٣ در مجامع مختلف بین‌المللی، ازجمله مجمع عمومی سازمان ملل و مجامع مرتبط،  نشست‌ها و جلساتی را برای رایزنی و مذاکره  دراین‌باره  برگزار کرده است. در این جلسات دیدگاه‌های ایران و مشکلاتی که ریزگردها برای کشور ایجاد کرده‌اند، گزارش شده و از سازمان ملل خواسته‌ایم  دراین‌باره رویکرد فعالی را اتخاذ کند و اقدامات لازم را انجام دهد. اولین نتیجه این پیگیری‌ها، قطع‌نامه مجمع عمومی سازمان ملل بود که حدود دوسال‌ونیم پیش صادر و باعث شد تا در گزارش دبیر کل سازمان ملل وضعیت توفان‌های گردوغبار در دنیا تعریف و ابعادش مشخص شود که چه کشور‌هایی را دربر می‌گیرد و چه عوارض و تبعاتی دارد. قطع‌نامه بعدی نیز در مجمع عمومی سازمان ملل صادر و براساس آن تصمیم گرفته شد  اجلاسی بین‌المللی درباره راه‌های عملی مقابله با توفان‌ها و  گردوغبار در تهران به وسیله  سازمان ملل برگزار شود. سپس مجمع وزیران محیط زیست جهان جلسه‌ای در مقر سازمان ملل در نایروبی برگزار و قطع‌نامه دیگری دراین‌باره   صادر کردند و از سوی دیگر در نشست منطقه‌ای در اسکاپ نیز موضوع مقابله با ریزگردها مهم تلقی و قطع‌نامه‌ای دراین‌باره صادر شد. در ادامه نیز نشستی تخصصی از سوی ایران در حاشیه کنوانسیون تغییر اقلیم در مراکش با حضور دو معاون دبیرکل سازمان ملل برگزار شد که بسیار مهم بود  و از زوایا و ابعاد مختلف به این موضوع پرداخته شد. بنابراین علت انتخاب ایران برای برگزاری این کنفرانس هم به‌واسطه آسیب‌های مهم اجتماعی و اقتصادی بوده که کشورمان از پدیده گردوغبار متحمل می‌شود  و هم اینکه راهبری موضوع در سطح بین‌المللی با پیگیری‌های جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است. هدف اصلی این کنفرانس نیز هم‌گرایی و همکاری بین‌المللی و منطقه‌ای و به‌کارگیری سازوکارهای فنی و حقوقی برای حل معضل پدیده گردوغبار است که امیدواریم بتوانیم استفاده خوبی از این فرصت داشته باشیم و دستاوردهای آن مورد توجه سازمان ملل و سایر مجامع بین‌المللی قرار گیرد. از سوی دیگر، تاب‌آوری و سازگاری با شرایط محیط زیست کنونی اهمیت بسیار دارد و آمادگی در مقابله با این بحران‌ها مسئله مهمی است که باید با استفاده صحیح و بهینه از منابع طبیعی و به صورت پایدار صورت گیرد. در نشست تهران، سخنان رئیس‌جمهوری اسلامی ایران بسیار راهبردی و ترسیم‌کننده مسیری شفاف بود. دکتر روحانی حل معضلات محیط زیست را فقط با همکاری ممکن دانست و تأکید کرد که ‌باید سیاست برد- برد را در مسائل محیط زیست نیز در پیش گیریم و روشی را انتخاب کنیم که همه برنده باشند. اقداماتی که با کشورهای عراق، افغانستان و ترکمنستان آغاز شده، امید است به دیگر کشورها تسری یابد و در سایه گفت‌وگو به طرح‌های مشترکی برسیم که به نفع کل منطقه باشد؛ باید حس کنیم  همگی اعضای یک خانواده هستیم. این جمله‌ای کلیدی است که راه‌حل‌ها باید برد – برد باشد و درست نیست  برای حل مشکل یک کشور، دیگر کشورها دچار بحران شوند. پدیده گردوغبار به‌عنوان موضوعی که منشأ آن در یک کشور و تأثیر آن بر مناطق دیگر است،  باید با نگاه بین‌المللی دنبال شود و امیدوارم کنفرانس مورد بحث در شکل‌گیری اراده‌ای قوی و اثرگذار در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی در مواجهه عملی با توفان‌های گردوغبار و کاهش عوارض و آثار آن با مدیریت بهتر سرزمین‌ها موفق باشد. به‌هرحال ایران تلاش می‌کند تا از این فرصت به‌دست‌آمده برای آشنایی و به‌کارگیری فناوری‌های نوین و همکاری با گروه‌های مختلف و مرتبط استفاده کند.