خبرگزاری فارس ـ سجاد اسلامیان: تیر ماه سال 92 بود که ناگاه اسم میانمار در فضای رسانه‌ای پیچید؛ کشوری در جنوب آسیا که بخشی از مسلمانان آن به دلایل مختلفی مورد ظلم دولت نظامی میانمار قرار گرفته بود.

روهینگاها که در جنوب غربی این کشور زندگی می‌کردند کسانی بودند که خانه‌های‌شان مورد حمله بودایی‌های تندرو قرار می‌گرفت و نه از سوی میانمار و نه از سوی بنگلادش مورد حمایت قرار نمی‌گرفتند و دولت میانمار آنان را که با قدمتی تاریخی در این منطقه زندگی می‌کردند شهروند این کشور نمی‌داند و با ظلم و ستم کوچ اجباری آنان را در دستور کار خود قرار داده است.

البته این رنج یک رنج 20 ساله بوده و هست تا جایی که همان زمان این سخنان رهبری در چهاردهم اسفندماه 1370 منتشر شد که در اینباره فرموده بودند: این وضع مسلمانان مستضعف بیچاره‌ میانمارى است که دهها هزار نفر از آنها امروز با بدترین وضع در بنگلادش زندگى مى‌کنند. نمایندگان ما به آنجا رفتند و آمدند و خبرهایى به ما دادند که واقعاً خواب از چشم انسان مى‌پرد!

همان زمان اکثر دستگاه‌های کشور ولو در حد بیانیه وارد عمل شدند که از جمله آنها سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی بود اما کمک‌های مردمی ایرانی‌ها به علت عدم روابط دیپلماتیک با این کشور به سختی به دست آنان رسید.

یکی از اتفاقاتی که پس از آن رخ داد اما آغاز گفت‌وگوهای دینی بین علمای دینی اسلام و بودایی در میانمار بود که دو سالی است ادامه دارد.

علی‌محمد حلمی رئیس مرکز گفت‌وگوی ادیان و تمدن‌های سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی درباره نتایج این گفت‌وگوها برای مشکل میانمار می‌گوید: شاید هنوز به اندازه کافی وارد صحنه عمل نشده باشیم دلیلش هم این است که برخی دولت‌ها زیر بار این مسائل نمی‌روند زمانی که ما درباره همین میانمار صحبت می‌کردیم رهبران بودایی می‌گفتند که این مسئله قومی است نه دینی یا مثلً اختلاف مرزی است! بنابراین متقاعد کردن این رهبران هم حتی زمان می‌برد تا زمانی که بتوانیم مسیحیان و رهبران خود بودا را هماهنگ کنیم.

حال در روزهایی که گذشته «ابوذر ابراهیمی ترکمان» به عنوان نخستین مقام رسمی ایرانی به منظور شرکت در کنفرانس «جهانی صلح بودایی» در محل آکادمی بین‌المللی بودایی میانمار به این کشور سفر کرد.

با نگاهی به سفر وی به عنوان یک دیپلمات ایرانی و رئیس یکی از دستگاه‌های دیپلماسی کشور نمی‌توان نتیجه‌ای برای مسلمانان همچنان مقهور میانماری در منطقه آرکان یافت.

نگاهی به سخنرانی ابراهیمی ترکمان اگرچه به بهانه موضوع کنفرانس درباره «صلح» دارای سخنان ارزنده‌ای است اما هیچ نکته‌ای درباره وضعیت مسلمانان روهینگیا در این کشور ندارد.

همچنین نگاهی به برنامه‌های دیدار وی در اخبار منتشر شده توسط روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از آن دیدارها نشان می‌دهد او چه در دیدار با آشین نیانسارا، رییس آکادمی بین‌المللی بودایی سیتاگو میانمار و چه در دیدار با «غلام صدیق» خلیفه مسلمانان منطقه امرا پورا و چه در دیدار با شیعیان «ماندلی» سخنی از مظلومان روهینگیا بیان نکرده است.

چه اینکه دیدار با مردم مسلمان در مناطق مرکزی میانمار و یاد نکردن از مسلمانان مظلوم روهینگیا به دولت میانمار این کمک را می‌کند تا نشان دهد مسلمانان این کشور در معرض اذیت و آزار نیستند و این تصویر را به ایران و دیگر کشورهای اسلامی مخابره کند که مسلمانان در میانمار در سلامت به سر می‌برند!

این در حالی است که در سال 2012، مسلمانان نه تنها در منطقه روهینگیا بلکه در مناطق مرکزی میانمار مورد اذیت و آزار قرار گرفتند و همچنان مردم روهینگیا از حق شهروندی برخوردار نیستند چه اینکه کمتر از دو ماه پیش روزنامه آمریکایی «هافینگتون پست» در گزارشی از وضعیت مسلمانان این منطقه از «عدم امکان یافتن شغل»، «سفرهای خطرناک دریایی برای یافتن پناهندگی در کشورهای اطراف»، «افتادن به دام قاچاقچیان انسان»، «اذیت و آزار بوداییان تندرو» و «سرنوشت نامعلوم» مسلمانان روهینگیا سخن گفت.

به گزارش فارس، حال سوالی که پس از چند دور گفت‌وگو بین علمای مسلمان ایرانی و علمای بودایی میانماری و سفر اخیر رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به میانمار وجود دارد این است که این حرکات چگونه و در چه زمانی می‌تواند به سود مظلومان مسلمان روهینگیایی باشد.

انتهای پیام/س

http://fna.ir/CIKBV3