آثار طبیعی به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود و سابقه طولانی تکامل و احیای مجدد از بالاترین سطح حفاظتی در میان آثار ثبت‌شده در فهرست میراث جهانی برخوردار هستند، به‌شکلی که بیشترین توجه کشورها در مورد چنین آثاری به حفاظت و مدیریت این آثار اختصاص دارد.