به گزارش ندای گیلان، محمدسعید ایزدی، در نشست ستاد بازآفرینی شهری پایدار گیلان که در فرمانداری لاهیجان برگزار شد، اظهار داشت:  در لاهیجان بیش از ۹۰ درصد مشارکت مردم را در انتخابات داشتیم که حقیقتاً افتخارآمیز است.

او ادامه داد: ما پروژه‌های خیلی گسترده‌ای را در شهرهای ایران داریم؛ مثل پروژه‌های متنوعی در منطقه ۱۲ تهران، پروژه‌های زیادی در گرگان، نائین، همدان و غیره ولی مفهوم بازآفرینی به شکلی که ما در گیلان می‌بینیم اتفاق نیفتاده است. به عبارت دیگر مدیران شهری ما در گیلان از مفهوم ارتقای کیفیت زندگی نه تنها آگاه هستند بلکه این مفاهیم را عملیاتی کرده‌اند، برای آن برنامه ارائه داده‌اند و به این شکل دلچسب دور یکدیگر جمع می‌شوند و با یک اتفاق نظر می‌خواهند این برنامه‌ها را اجرایی کنند.

او افزود: نکته‌ای که آقای ثابت‌قدم اشاره کرد، نشان می‌دهد که ایشان در بحث بازآفرینی حتی یک گام از ما هم جلوتر است. وی معتقد است که باید همه‌ی ابعاد این برنامه‌ی بازآفرینی را با هم ادغام کنیم و یک شکل ترکیبی ارائه دهیم. یعنی هم شکل فرهنگی داشته باشد، هم جنبه‌ی کالبدی منجر به ساماندهی و ارتقای ابعاد فیزیکی شود و هم اشتغال تولید شود.

او با اشاره به اینکه شهردار رشت یک ایده‌ی جالبی را تحت عنوان «از مزرعه تا سفره» ارائه کرد که بسیار برنامه‌ی جالبی است، گفت: یک برنامه‌ای ما برای شکوفایی شهر برای ارتقای کیفیت زندگی در شهر داریم که هم به معیشت مردم فکر می‌کند، هم به هویت و هم ظرفیت‌های موجود. این بازآفرینی نباید صرفاً در چارچوب کالبدی شهر تعریف و تبیین شود چرا که اگر وجوه دیگر این ارتقای کیفیت مورد توجه قرار نگیرد این حلقه کامل نمی‌شود. درست مثل برنامه‌ای که شهردار رشت برای این شهر دارد و خود توضیح خواهد داد.

معاون وزیر راه و شهرسازی با ابراز ناراحتی بابت تخریب کارخانه‌ی چای فجر، گفت: امیدواریم بتوانیم سیاستی را در وزارت راه و شهرسازی دنبال کنیم تحت عنوان بهره‌برداری مجدد از آثار تاریخی، همگام و با حمایت از سازمان میراث فرهنگی. شما باید از آثار ارزشمند فرهنگ و تمدن شهرتان پاسداری کنید. ما تلاش می‌کنیم از طریق خریداری این آثار ارزشمند که در معرض تخریب هستند( نه آثاری که ثبت میراث فرهنگی دارند) و فکر می‌کنیم می‌تواند با خریداری و تغییر کاربری به یک فضای فرهنگی تبدیل شود، در حفظ آنها قدم‌های مثبتی برداریم.

او در ادامه برای استفاده از این آثار تاریخی چند پیشنهاد ارائه داد و گفت: یکی احداث خانه‌ی گفتمان شهر است تا ظرفیت‌های فکری از جمله معماران، شهرسازان و نویسندگان دور هم جمع شوند و درباره دغدغه‌هایشان گفتگو کنند. پیشنهاد دیگر موزه‌ی تاریخ شهر است؛ یعنی جایی که مردم به راحتی بتوانند به گذشته‌ی خود رجوع کنند.