به گزارش تابناک گیلان، در یک دولت یکپارچه، عدم تمرکز اداری عبارت از دادن شخصیت حقوقی حقوق عمومی به بخش هایی از سرزمین (روستا، شهر، بخش، شهرستان و استان) است تا بطور آزادانه اداره شوند. بدین ترتیب، مقامات این واحدها (اعضای شوراها) توسط مردم محل انتخاب و دارای تشکیلات، اختیارات، بودجه و کارکنان مخصوص می گردند.

اما در ایران اگر شورای شهر نبود، آیا شهرداری این مجموعه فعالیت‌ها را انجام نمی‌داد؟ به عبارت روشن‌تر با وجود آنکه عمر شورای شهر چهارم به نیمه رسید و همچنین با وجود افزایش تعداد اعضای شورای شهر نسبت به ادوار گذشته و با توجه به اندوخته‌های تجربی سه دوره قبل، آیا شورای شهر چهارم بر شهر، شهرداری و همچنین بر سایر نهادها و دستگاه‌های مدیریت شهری تاثیرگذار است و آنها را راهبری می‌کند؟

آیا واقعا دوره چهارم شورا فقط از حیث تعداد اعضا با دوره‌های قبل تفاوت دارد؟ آیا واقعا شورای شهر توانسته است بر مسائل محوری شهر و مدیریت شهری تمرکز کند و ام‌القرای اسلام را به سوی پایداری سوق دهد؟

آیا شورای شهر بر فرآیندهای مدیریت شهری و شهر و همچنین بر نظامات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، عمرانی و سایر خدماتی آن تسلط دارد؟ آیا واقعا شورای شهر بدون درک دقیق مجموعه نارسایی‌های شهر تهران می‌تواند آن را راهبری کند؟

تابناک گیلان سعی دارد تا در هفته جاری هرچند کوتاه گریزی به عملکرد نه چندان مطلوب اعضای شوراهای شهر در گیلان بزند و ارزیابی کوتاهی داشته باشد از اعتماد مردم نسبت به این افراد، که آیا اکنون،این مجموعه که یادگار دولت اصلاحات است توانسته به سمت همان اهداف حرکت کند یا از اساس تغییر کرده و مقدمه ای شده است برای رسیدن به بی انتها.

شهر تاریخی لنگرود

به گزارش تابناک گیلان، شورای اسلامی شهر لنگرود متشکل از 9عضو اصلی و 4 عضو علی البدل است که ریاست آن را غلامرضا منصفی بر عهده دارد. ریاستی که تا به امروز پر از حواشی گوناگون بوده است؛ از نحوه آوردن شهردار سابقش با حمایت نماینده شهر گرفته تا برکناری وی و نحوه انتخاب شهردار جدید و وعده های پر تمتراق و بی نتیجه!

متاسفانه آفت های فراگیر چند ساله اخیر در شوراهای شهر که منتخب مردم هستند و  باید برای بهبود اوضاع شهر و تسریع در امور جاری بکوشند، به مکانی برای باند بازی های گروهی برای ثروت و قدرت اندوزی بیشتر بدل شده است و همه این امور باعث می شود که مردم شهر بهبود اوضاع را تنها در رویا ببیند، چرا که امید چندانی به تغییر و توسعه در شهر خود نمی بینند.

شاید پر تراکم ترین کاری که روشن و واضح مردم شهر لنگرود در دو سال گذشته از شورا و شهرداری این شهر دیده اند، آسفالت چندین باره برخی از معابر و کوچه ها است که به خاطر نبود نظارت بر پیمانکاران، بی دقتی برخی و شاید تعمدا  به کرات در شهر انجام شده است.

به علاوه اینکه رئیس شورای شهر در همان اولین مصاحبه خود پس از انتخاب افشین گلباغی به عنوان شهردار جدید شهر لنگرود در مرداد ماه 93 با یکی از خبرگزاری ها اعلام کرد: ” طرح آسفالت سطح شهر لنگرود با همان پیمانکار سابق در دستور کار خواهد بود” و این طرح تا به امروز همچنان ادامه دارد.

خیابانی که در ابتدای سال لکه گری و آسفالت شده در کمتر از 4 ماه دوباره در همان مکان اقدام به آسفالت مجدد و روکش گیری می شود. و از نکات جالب این است که شهرداری شهر مذکور در گزارش عملکرد خود در سایت شورای شهر و شهرداری فقط  به موارد متعدد آسفالت در اماکن مختلف شهر اشاره میکند.

به گزارش تابناک گیلان،همین اقدامات مورد اشاره توسط شهرداری عمر بسیار کوتاهی دارد چون اقدامات صورت گرفته به حدی بی کیفیت و پایین است که در کمترین زمان ممکن از بین می رود و همه این ها فقط یک چیز را به ذهن متباتر می سازد؛ آیا مجموعه شورای شهر لنگرود طرح و برنامه ای برای توسعه ،عمران و آبادانی شهر ندارد و تنها خود را وقف اولیه ترین امور شهرداری ها کرده آن هم به بدترین شکل ممکن!؟

اما در دوسالی که از عمر این مجموعه می گذرد مردم شهر بحث داغ و پرحاشیه انتخاب شهردار فعلی لنگرود را که تا مدت ها نقل محافل بود به خوبی به خاطر دارند که اعضای شورا علیه یکدیگر اقدام به انتشار بیانیه در سایت های گوناگون خبری می کردند و سعی داشتند هر کدام کاندیدای مورد نظر خود را شهردار کنند.

به گزارش تابناک گیلان، برای مقابله با انتخاب فرد جوان و کم تجربه ای چون افشین گلباغی که خود از اعضای شورای شهر و مورد تایید بی چون و چرای غلامرضا منصفی، رئیس شورای این شهر بود ،جمعی از مردم ، مطالبه رضا کحالی،شهردار موفق اما ناراضی وقت شهر لاهیجان را داشته کردند اما این مطالبه عمومی سرانجام 4 رای بیشتر نداشت و گلباغی با حمایت رئیس شورای شهر، سکان هدایت شهر لنگرود را عهده دار شد.

در پایان از جمله تصمیماتی که نشانی از تدبیر و برنامه توسط شورای محترم شهر لنگرود در آن دیده نشده را در ذیل اشاره خواهیم کرد:

1- طرح تعویض میدان نماز شهر لنگرود

میدانی که از زمان پیروزی انقلاب نماد شهر شده بود، به یک باره و با یک تصمیم نسنجیده آن هم وسط تعطیلات نوروز که مسافران و گردشگران زیادی را به این شهر آورده بود، تعجب همگان را برانگیخت.

2- ساخت یادمان شهدای گمنام واقع در پارک فجر لنگرود

قطعا از خاطر مردم شهر و مسئولان نرفته که چه شور و هیجانی به مناسبت ورود فرزندان غیور ایران اسلامی به این شهر ایجاد شد و هر کسی از راه می رسید وعده های پر تمتراق برای زنده نگه داشتن یاد این شهیدان بلند مربته و بزرگ را می داد. اما تنها چند ماه کافی بود تا این وعده ها تنها در حرف باقی بماند و دیگر نشانی از آنها نباشد و این شهدای گمنام، در آن مکان گمنام تر بمانند.

همچنین رییس شورای شهر لنگرود در مصاحبه با یکی از خبرگزاری های استان وعده ساخت و تکمیل این یادمان را تا قبل از پایان سال 93 داده بود اما تا به امروز تنها جز خرابه ایی نیمه کاره اثر دیگری نیست!

3- اخیرا نیز موضوعی که برای شهردار لنگرود دردسر ساز شد، بی توجهی به مباحث محیط زیستی و دفع زباله ها است که از دغدغه های اصلی دولت یازدهم و رئیس جمهور محترم می باشد.

آلودگی تالاب پارک فجر و همچنین بوی نامطبوع ناشی از دپوی زباله ها که موجب ناراحتی و آزار مردم منطقه را فراهم کرده بود سبب شد تا اداره محیط زیست لنگرود اقدام به طرح شکایت از شهرداری و فراخواندن شهردار به دادسرا شود.

با توجه به شواهد موجود،اعضای شورا شهر لنگرود که اکنون به نیمه راه رسیده اند،کار بسیار سختی برای جلب اعتماد مردم در دوره بعد خواهند داشت.