ندای گیلان:مزدا صوفی –دوازدهم مرداد سال ۱۳۹۰ به پیشنهاد کارگروه چای در استانداری گیلان به دلیل اینکه موجودی چای فروش نرفته در انبارها هزینه های زیادی را از بابت نگهداری در برمی گرفت که قیمت فروش چای پاسخگوی این هزینه ها نمی شد، بنابراین مصوب گردید که مقدار پنجاه و دو هزار تن موجودی چای، تعاون روستایی استان گیلان بفروش برسد و مقدار دویست و بیست و پنج هزار تن چای سازمان چای تبدیل به کمپوست گردد و درآمد حاصل از فروش کمپوست بخشی از بابت بدهی به بانک ملی ایران پرداخت گردد.

از آن تاریخ تا به امروز حدود دویست هزار تن چای از انبارهای تعاون روستایی ترخیص گردیده، بدون اینکه کمترین کنترل و نظارت نسبت به فروش آن شده باشد و نه تنها یک ریال از بابت بهای فروش آن به بانک ملی ایران پرداخت نشده بلکه برای تخلیه کردن انبار بازکیاگوراب که سقف و دیوار آن به طورکل در برف سال ۱۳۸۳ فرو ریخته بود و با بیل مکانیکی و لودر چای آن را تخلیه کرده و در ایستگاه های سازمان چای چال کردند و مبلغی در حدود سیصد میلیون تومان هزینه کردند برای نابودی این محصول کشاورزی؟!
۵۲ هزار تن چای خریداری شده از سازمان تعاون روستایی را می توان فرصتی مناسب برای ایجاد سازکار بهینه برای بازاریابی و اهداف جدیدی برای بازرگانی چای ایرانی در نظر داشت.
این مقدار چای فقط به منظور صادرات از مرزهای رسمی کشور با نظارت سازمان چای کشور و سایر ارگانهای مربوطه به مزایده گذاشته شد و مبلغ قرارداد براساس صورت جلسه کمسیون تعیین و تکلیف محصولات کشاورزی معین شد و نوع و نحوه ی پرداخت این معامله و تبصره ها و مشخصات محصول در انعقاد قرارداد مورد توافق فروشنده و خریدار بوده است و ضمناً در مورد بروز اختلاف فی مابین فروشنده و خریدار موضوع در مراجع قضایی رسیدگی و حل و فصل خواهد شد این قرارداد به شماره ۱۰۴۰ در مورخ ۱۸/۱۱/۱۳۹۱ در سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران منعقد گردید.
لازم به ذکر است صادرات چای به دو طریق از مرزهای رسمی ایران صورت می گیرد.
۱- صادرات از بازارچه های مرزی:
با این شیوه منحصراً چای به بازارچه های مرزی کشور همجوار انتقال یافته و به کارگاههای بازفرآوری وارد شده و پس از پاکسازی و یک دست کردن به سایر مناطق صادر می گردد.
این نوع صادرات دارای مزایا و معایبی می باشد که می توان عدم نظارت مراجع نظارتی کشور هم مرز و عدم پرداخت عوارض گمرکی کشور هم مرز را از مزایای آن دانست.
و همچنین عدم یک نواخت بودن چای و در نتیجه عدم امکان ارسال نمونه در تناژ مورد تقاضا و ایجاد شک و تردید در خریدار و امکان محدود صادرات از طریق بازارچه های مرزی و همچنین مصرف پایین کارگاههای همجوار شهرک های مرزی و بازدید مراکز نظارتی کشورهای همجوار و توجه به حجم انباشته شده احتمالی در بازارچه کشور مقصد و بستن مرزها را از معایب این نوع بازرگانی صادرات چای می توان ذکر نمود.

۲- صادرت متعارف و قانونی به صورت مستقیم به کشور مقصد:
در با این شیوه چای پاکسازی شده و با قابلیت ارسال نمونه واقعی برای تناژ معلوم که این نوع صادرت در چهار چوب قوانین بازرگانی با نظارت مراجع ذی صلاح قانونی انجام می پذیرد و برای حصول به نتیجه مطلوب نیاز به حمل چای از انبار به کارخانه های چایسازی می باشد. که در آن روند بازفرآوری یا چای سازی مجدد بر روی چای انباری صورت می گیرد که چای حمل شده به کارخانه از کیسه های کهنه تخلیه شده و با عمل کارشناسی از ماشین خشک عبور داده شده و رطوبت آن به حد مطلوب می رسد و سپس طبقه بندی شده و بنابه سفارش خریدار در کیسه های نو بسته بندی می گردد.
از معایب این نوع صادرات می توان به پرداخت حقوق گمرکی در کشور وارد کننده است و عدم امکان بازفرآوری مجدد برای تجاری که خارج از منطقه چایخیز فعالیت می کنند و کارخانجات چایسازی در دسترسشان نیست اشاره نمود.
اما از محاسن این شیوه: ایجاد بازار جدید برای برند سفارش داده شده و همچنین حضور در بازار کلیه کشورهای جهان می باشد و ایجاد اشتغال در منطقه و استفاده از ظرفیت خالی کارخانجات چایسازی که به علت کمبود برگ سبز چای در رکود کامل بسر می برند و همچنین نظارت بر عملیات تحویل و بازفرآوری شناخت بازار مصرف و همچنین نظارت قابل دسترسی به کلیه مراحل تا زمان تحویل جنس به خریدار ممکن می گردد.
بابراین اصلح است صادرات چای بصورت قانونی و با نظارت مراجع ذی ربط با تائید لازم از طریق گمرک (ترجیحا گمرک انزلی و نوشهر) ترخیص و صادر گردد. قطعاً کسانی که با این شیوه مخالفت می کنند از شفافیت موضوع در هراس بوده و معاملات پنهانی را به معاملات شفاف و قانونی ترجیح می دهند.

گیل خبر